Tον Σεπτέμβριο του 2007 ο Γιώργος Παπανδρέου είχε χάσει για δεύτερη φορά τις εκλογές από τον Κώστα Καραμανλή. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος ήταν έτοιμος να καθήσει στην αρχηγική καρέκλα και να τον εκπαραθυρώσει από το κόμμα που ίδρυσε ο πατέρας του. Μπροστά σε αυτή την κατάσταση ο Παπανδρέου δεν έκατσε με σταυρωμένα χέρια. Στην επεισοδιακή πρώτη συνεδρίαση της Kοινοβουλευτικής Oμάδας ούτε λίγο ούτε πολύ απείλησε να διασπάσει το κόμμα. Οι αντίπαλοί του αιφνιδιάστηκαν. Δεν είχαν προβλέψει την αντίδραση ενός ανθρώπου με την πλάτη στον τοίχο. Αναδιπλώθηκαν ατάκτως, ο Παπανδρέου κέρδισε χρόνο, εντυπώσεις, την επανεκλογή του στην ηγεσία του κόμματος και τελικά την εξουσία...
Τις τελευταίες μέρες απορούν ορισμένοι που ο Γιώργος Παπανδρέου επιτίθεται στη Ν.Δ. και «πολώνει» το πολιτικό κλίμα. Φαίνεται πως ο πρωθυπουργός αρχίζει να αισθάνεται απομονωμένος από συντρόφους και κοινωνία, στριμωγμένος από τα αδιέξοδα που προκαλεί η πολυεπίπεδη κρίση στη χώρα. Και σε μια τέτοια, παρόμοια με το 2007, κατάσταση δεν μπορεί παρά να λειτουργήσει κατά τον ίδιο τρόπο.
Μπορεί, όπως ορθώς εκτιμήθηκε από ορισμένους, ο Γιώργος Παπανδρέου να θέλησε να τονώσει το πεσμένο ηθικό της παράταξής τους, παράλληλα όμως διεμήνυσε –σε όσους αντιλαμβάνονται τα πολιτικά μηνύματα– πως είναι αποφασισμένος για όλα. Με απλά λόγια, να αποχωρήσει προκαλώντας πρόωρες εκλογές. Σε μια τέτοια εξέλιξη το δίλημμα μεταφέρεται αυτομάτως από το κόμμα και τους πολιτικούς αντιπάλους στην κοινωνία. «Παπανδρέου ή... ποιος;».
Είναι σαφές πως ο Γιώργος Παπανδρέου με δυο τρεις στενούς του συνεργάτες δεν είναι σε θέση να βγάλει τη χώρα απ' την κρίση. Oπως επίσης σαφές είναι πως για την ώρα ο Αντώνης Σαμαράς δεν είναι πρόθυμος –πόσο μάλλον έτοιμος– να αποτελέσει την εναλλακτική επιλογή για τον τόπο. Ο πρωθυπουργός γνωρίζει τις εγγενείς αδυναμίες του Αντώνη Σαμαρά και της πολυδιασπασμένης Κεντροδεξιάς και ευλόγως το εκμεταλλεύεται. Με το εκβιαστικό δίλημμα που θέτει επιδιώκει να φέρει άπαντες προ των ευθυνών τους και να αναδείξει το ερώτημα: Υπάρχει εναλλακτική επιλογή; Aν υπάρχει, και υπάρχει κάποιος που να την υποστηρίζει, ιδού η Ρόδος...
Είναι επίσης σαφές πως η τακτική αυτή έχει περιορισμένο χρονικό ορίζοντα. Ουδείς μπορεί εσαεί να πολιτεύεται με διλήμματα, χωρίς μια «πολιτική αφήγηση» που θα εμπνεύσει και θα συσπειρώσει γύρω ευρύτερες κοινωνικές συμμαχίες – έστω και νέες. Πλην όμως είναι σαφές πως, όπως και το 2007 έτσι και σήμερα, ο Γιώργος Παπανδρέου έχει ανάγκη από χρόνο. Και αυτόν φαίνεται αποφασισμένος να τον κερδίσει, όποιο κι αν τελικά είναι το αποτέλεσμα στο τέλος.
ΠΗΓΗhttp://www.express.gr/news/positions/435826oz_20110319435826.php3
Τις τελευταίες μέρες απορούν ορισμένοι που ο Γιώργος Παπανδρέου επιτίθεται στη Ν.Δ. και «πολώνει» το πολιτικό κλίμα. Φαίνεται πως ο πρωθυπουργός αρχίζει να αισθάνεται απομονωμένος από συντρόφους και κοινωνία, στριμωγμένος από τα αδιέξοδα που προκαλεί η πολυεπίπεδη κρίση στη χώρα. Και σε μια τέτοια, παρόμοια με το 2007, κατάσταση δεν μπορεί παρά να λειτουργήσει κατά τον ίδιο τρόπο.
Μπορεί, όπως ορθώς εκτιμήθηκε από ορισμένους, ο Γιώργος Παπανδρέου να θέλησε να τονώσει το πεσμένο ηθικό της παράταξής τους, παράλληλα όμως διεμήνυσε –σε όσους αντιλαμβάνονται τα πολιτικά μηνύματα– πως είναι αποφασισμένος για όλα. Με απλά λόγια, να αποχωρήσει προκαλώντας πρόωρες εκλογές. Σε μια τέτοια εξέλιξη το δίλημμα μεταφέρεται αυτομάτως από το κόμμα και τους πολιτικούς αντιπάλους στην κοινωνία. «Παπανδρέου ή... ποιος;».
Είναι σαφές πως ο Γιώργος Παπανδρέου με δυο τρεις στενούς του συνεργάτες δεν είναι σε θέση να βγάλει τη χώρα απ' την κρίση. Oπως επίσης σαφές είναι πως για την ώρα ο Αντώνης Σαμαράς δεν είναι πρόθυμος –πόσο μάλλον έτοιμος– να αποτελέσει την εναλλακτική επιλογή για τον τόπο. Ο πρωθυπουργός γνωρίζει τις εγγενείς αδυναμίες του Αντώνη Σαμαρά και της πολυδιασπασμένης Κεντροδεξιάς και ευλόγως το εκμεταλλεύεται. Με το εκβιαστικό δίλημμα που θέτει επιδιώκει να φέρει άπαντες προ των ευθυνών τους και να αναδείξει το ερώτημα: Υπάρχει εναλλακτική επιλογή; Aν υπάρχει, και υπάρχει κάποιος που να την υποστηρίζει, ιδού η Ρόδος...
Είναι επίσης σαφές πως η τακτική αυτή έχει περιορισμένο χρονικό ορίζοντα. Ουδείς μπορεί εσαεί να πολιτεύεται με διλήμματα, χωρίς μια «πολιτική αφήγηση» που θα εμπνεύσει και θα συσπειρώσει γύρω ευρύτερες κοινωνικές συμμαχίες – έστω και νέες. Πλην όμως είναι σαφές πως, όπως και το 2007 έτσι και σήμερα, ο Γιώργος Παπανδρέου έχει ανάγκη από χρόνο. Και αυτόν φαίνεται αποφασισμένος να τον κερδίσει, όποιο κι αν τελικά είναι το αποτέλεσμα στο τέλος.
ΠΗΓΗhttp://www.express.gr/news/positions/435826oz_20110319435826.php3
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου