ΠΟΙΟΣ ΚΟΙΤΑΖΕΙ ΕΚΤΟΣ ΕΥΡΩ;

«Αν όμως η Δαμανάκη καλώς κατάλαβε το εννοούμενο του Ολι Ρεν;», με ρώτησε ένας καλά πληροφορημένος φίλος, λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση της επιτρόπου. Βιαζόμαστε να εξηγήσουμε όσα μας λέγει κάποιος, επιχειρώντας δίκη προθέσεων. Κατά κανόνα μάλιστα, η στάση μας επικυρώνει το νόημα των στίχων με τους οποίους μεγάλωσε η γενιά του Πολυτεχνείου, η οποία ήδη λυγίζει από το βάρος των ευθυνών της. Η στάση πολλών από τους πολιτικούς μας, αλλά και πολλών από εμάς, εικονογραφείται υπέροχα από τα λόγια του 70χρονου Ντίλαν, στην ανάγνωση του Διονύση, το 1972: «Αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει, καλύτερα να μη μας πει κανένα». Ας μη μας ξαφνιάζει. Υπάρχει βαθύτατα ριζωμένη στον πολιτισμό μας η εξαρτημένη αντίδραση που μπορεί να μας οδηγήσει «να πυροβολήσουμε τον μαντατοφόρο», κάποτε μάλιστα πριν καν ακούσουμε τα νέα. Κάποιοι άλλοι, ευτυχώς, δεν δυσκολεύτηκαν να πιστεύσουν τη Μαρία Δαμανάκη. Κατανόησαν ότι για να φτάσει στο σημείο να «δώσει δημοσίως» τις αμφιβολίες του Σώματος στο οποίο ανήκει, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, είχε σπουδαίο λόγο. Καμία αμφιβολία δεν έχουν όσοι παρακολουθούν από κοντά και με «θρησκευτική» προσοχή τις ανακατατάξεις που κατά κύματα συμβαίνουν στον κόσμο και θυμόμαστε πώς ήταν η Ελλάδα μας χθες, και προχθές, και παλαιότερα. Ο Αντώνης Σαμαράς και οι άνθρωποί του, για τους οποίους αμφιβάλλω αν είναι «μαζί μας», έσπευσαν να αποκηρύξουν τον «εκβιασμό» Δαμανάκη. Ο Γιώργος Καρατζαφέρης ζήτησε «ανάκληση»! Η Αριστερά, στην οποία κάποτε είχε παραδώσει την ψυχή της, δεν δίστασε να επαναλάβει τυπικό πολιτικό προπηλακισμό: «Αυγή» και «Ριζοσπάστης» της φόρεσαν, με χουντική μαεστρία, την κατηγορία του «τρομοκράτη». Η κ. Δαμανάκη μετέφερε σε όλους εμάς, αντί να ψιθυρίσει στο αυτί των πολιτικών, την πληροφορία. Είπε συγκεκριμένα: «Το σενάριο της απομάκρυνσης της Ελλάδας από το ευρώ βρίσκεται πλέον στο τραπέζι, καθώς και η μεθόδευσή του». Την οποία συνδύασε με την εκτίμησή της: «΄Η συμφωνούμε με τους δανειστές μας σε ένα πρόγραμμα σκληρών θυσιών, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες για το παρελθόν μας, ή επιστρέφουμε πίσω στη δραχμή». Ξεσηκώθηκαν οι «παπαγαλιστές». Βιάστηκαν οι εντεταλμένοι των μίντια στις Βρυξέλλες να μεταδώσουν το αυτονόητο: «Τη διαψεύδει η Επιτροπή!» Και γιατί να πιστεύσω την Επιτροπή και όχι τον δικό μας άνθρωπο στην Επιτροπή; Διαβάστε, προσεκτικά παρακαλώ, τη γραπτή απάντηση του Ματέους Αλταφάζ αρμόδιου εκπροσώπου του Ολι Ρεν, προς τον Κώστα Καρκαγιάννη, ανταποκριτή της «Κ» και του ΣΚΑΪ. Τι λέει; «Το σενάριο της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ δεν τέθηκε στο τραπέζι του Eurogroup που είναι το αρμόδιο όργανο για την αντιμετώπιση των θεμάτων χρηματοπιστωτικής σταθερότητας». Με δύο λόγια: Δεν φτάσαμε ακόμη στο στάδιο των οριστικών αποφάσεων! Κατά σύμπτωση, ένας σεβαστός γέροντας, αυτός που μας προξένεψε όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, το 1975-76, αναζητούσε υποστηρικτές για την είσοδό μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ο Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν, έδωσε μια συνέντευξη στην οποία, ανάμεσα σε άλλα ενδιαφέροντα, είχε δύο αποκαλυπτικά σημεία ενδιαφέροντός μας. Επειδή μπορεί να μην τα βρήκατε πρόχειρα, σας τα μεταφέρω. Στην ερώτηση για τα διδάγματα από την κρίση του ευρώ, απαντά ως εξής: «Δεν υπάρχει κρίση του ευρώ! Το ενιαίο νόμισμα πάει καλά, πολύ καλά μάλιστα λένε κάποιοι. Αυτό που δεν είχαμε προβλέψει, αντιθέτως, είναι τι θα συμβεί αν μια μεγάλη γεωγραφική περιφέρερεια, όπως είναι η Ελλάδα, πτωχεύσει. Κάποιες χώρες διαχειρίστηκαν τα δημόσια οικονομικά τους κατά τρόπο ξεδιάντροπο και, κανονικά, θα έπρεπε να κηρυχθούν σε πτώχευση. Οι Ευρωπαίοι θέλουν να το αποφύγουν γιατί οι ομολογιούχοι ανησυχούν και φοβούνται ότι η κρίση θα μολύνει τα διπλανά κράτη, κάτι το οποίο, προσωπικά, δεν πιστεύω. Οσοι προβαίνουν σε ελλειμματική διαχείριση, κράτη και μεγάλοι χρηματοοικονομικοί οργανισμοί, θα πρέπει να αναλαμβάνουν οι ίδιοι το κόστος της πολιτικής τους». Επόμενο ερώτημα: «Δεν θα υπήρχαν κράτη που θα έβρισκαν ελκυστική την ιδέα εξόδου από το ευρώ;». Και η απάντηση: «Αν δεν καταφέρνουν να επιστρέψουν σε συνθήκες ισορροπίας, θα μπορούσαν, είναι αλήθεια, να εξέλθουν από την Ευρωζώνη ώστε να μπορέσουν να υποτιμήσουν. Θα ήταν καταστροφικό γι’ αυτούς… όχι όμως για τη Ζώνη του Ευρώ. Σημειώστε ότι η παρούσα κρίση χρέους δεν θίγει κανένα από τα ιδρυτικά κράτη της Ευρώπης. Τα άλλα κράτη δεν έχουν, προφανώς, αφομοιώσει τον πολιτισμό και το πνεύμα που επικράτησε κατά τη στιγμή της δημιουργίας (της Ενωμένης Ευρώπης)». Ευτυχώς, παρά τη βαθύτατη κρίση της Ευρώπης, οι φωνές των γνωστικών επικρατούν στις μεγάλες πρωτεύουσες. Ο πραγματικός κίνδυνος βρίσκεται στην Αθήνα. Η χειρότερη όμως επιβεβαίωση της κυρίας Δαμανάκη είναι η εφιαλτική πληροφορία που δεν έχει διαψευστεί. Οτι, δηλαδή, το σενάριο της Νέας Δραχμής βρίσκεται στο τραπέζι του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Αντώνη Σαμαρά. Το μόνο ερώτημα, που σίγουρα θα απαντηθεί σύντομα, είναι αν μαζί με το σενάριο βρίσκεται και η μεθόδευσή του. ΄Η, μήπως, αυτό το έχουν αναλάβει άλλα, συνεργαζόμενα, γραφεία ΠΗΓΗ;http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_29/05/2011_1295342