Το ελληνικό θρίλερ δεν λέει να τελειώσει. Και το ευρωπαικό μόλις τώρα αρχίζει.
Παραμονή της εκτάκτου συνόδου κορυφής των Βρυξελλών τίποτε δεν βεβαίωνε ότι το ελληνικό οικονομικό πρόβλημα θα τεθεί σε βάση ουσιαστική και η κρίση χρέους θα ελεγχθεί κατά τρόπο συστηματικό και οργανωμένο.
Κοινή ήταν η πεποίθηση ότι η Ευρωπαική Ένωση, η γραφειοκρατική ηγεσία της, αλλά και η πραγματική των χωρών - μελών, δεν είναι σε θέση να δώσει οριστική λύση, ικανή να θάψει τη σπέκουλα και την επιθετικότητα των αγορών.
Οι δηλώσεις Μέρκελ, αλλά και οι πληροφορίες από την Αθήνα, δεν άφηναν περιθώρια για σπουδαία πράγματα στη σύνοδο κορυφής.
Δεν είναι τυχαίο ότι η ελληνική αντιπροσωπεία αναχωρεί για τις Βρυξέλλες, χωρίς ένα επίσημο χαρτί στα χέρια της που να δηλώνει τις διαθέσεις των εταίρων.
Είναι φανερό ότι οι Ευρωπαίοι δεν μπορούν να συμφωνήσουν, δεν έχουν την ετοιμότητα να αντιπαρατεθούν στις αγορές ή καλύτερα δεν είναι σε θέση να τις παρακολουθήσουν.
Οι απρόσωπες αγορές, που εκφράζονται από περίπου διακόσια κερδοσκοπικά πολυεθνικά σχήματα, από τις συνδεδεμένες με αυτά μεγάλες πολυεθνικές αμερικανικές και ευρωπαικές Τράπεζες, τους επίσης συνδεδεμένους οίκους αξιολόγησης και τα ισχυρά λόμπι στα ΜΜΕ και στην διεθνή ακαδημαϊκή κοινότητα, φαίνεται ότι είναι ισχυρότερες , ταχύτερες και ικανές να χειραγωγούν σε μεγάλο βαθμό τις ισχυρότερες των κυβερνήσεων του πλανήτη.
Αλλιώς δεν εξηγείται η ευρωπαική αδράνεια και αδυναμία, όταν όλοι γνωρίζουν ότι η Ελλάδα είναι το όχημα διάχυσης της κρίσης σε ολόκληρη την ευρωζώνη.
Δεν γίνεται να είσαι πολιτικός στην Ευρώπη και να μην αντιλαμβάνεσαι ότι η διατήρηση της ελληνικής εκκρεμότητας φέρνει την κρίση χρέους πιο κοντά στην πόρτα της Ρώμης, της Μαδρίτης, των Βρυξελλών, του Παρισιού, της Λισσαβόνας και του Δουβλίνου.
Ολοι μα όλοι, από τον Σαρκοζί και τη Μέρκελ, ως τον Μπερλουσκόνι και τον Θαπατέρο, είναι σε θέση να γνωρίζουν πως αν ξεφύγει η κρίση χρέους από τα στενά ελληνικά όρια δεν θα υπάρχει επιστροφή.
Το κόστος θα είναι δυσθεώρητο και τα λίγα δισ. ευρώ που απαιτούνται για την ελληνική διάσωση θα μοιάζουν στραγάλια μπροστά στα τρισεκατομμύρια των διασωστικών πακέτων που θα χρειασθούν για το σύνολο της ευρωζώνης, αν η κρίση δεν ελεγχθεί στην Αθήνα.
Εμείς προφανώς δεν μπορούμε να επιβάλουμε λύσεις. Δεν έχουμε τη διαπραγματευτική ισχύ, ούτε την αξιοπιστία να απαιτήσουμε οριστική λύση εδώ και τώρα.
Ωστόσο μπορούμε να φωνάξουμε σε όλους τους τόνους ότι αυτή η Ευρώπη, με αυτούς τους μικρούς ηγέτες, που δεν διαθέτουν ίχνος αντίστασης απέναντι στον κύκλο των αδηφάγων αγορών, δεν έχει καμία μα καμία τύχη.
Και αυτό γιατί τείνουν να χαθούν οι δημοκρατικές αρχές και αξίες. Η έννοια της Δημοκρατίας στον δυτικό κόσμο τείνει να καταλυθεί. Οι λαοί δυστυχώς εκλέγουν ηγεσίες, εξαρχής υπονομευμένες και εξαρτημένες από τον κύκλο της διεθνούς κερδοσκοπίας, οι οποίες ομνύουν στην ελευθερία της αγοράς και δεν αποδέχονται ούτε το προφανές ότι η περίφημη αυτορρύθμιση απεδείχθη μύθος.
Η λύση για την πολιτική Ευρώπη αυτή τη στιγμή είναι μία και μόνη: Να βάλει 2 τρισ. ευρώ στο τραπέζι, δείχνοντας ότι διαθέτει τα μέσα και το κουράγιο να αντιπαρατεθεί και μαζί να ξεκινήσει τις διαδικασίες ρύθμισης των αγορών κεφαλαίου και χρήματος.
Αυτό απαιτεί η δημοκρατική τάξη, αυτό επιβάλλει η διαχεόμενη κρίση χρέους, αυτό είναι προς το συμφέρον των λαών της Γηραιάς Ηπείρου. Ολα τα άλλα είναι παιγνίδια δήθεν τεχνικών γνώσεων, προφάσεις εν αμαρτίαις, που οδηγούν στην κατάλυση της Δημοκρατίας και σε διάλυση της Ευρώπης.
Και όλοι αυτοί οι μικρομέγαλοι της Ευρώπης, η Μέρκελ, ο Σαρκοζί, ο Μπερλουσκόνι, οΜπαρόζο, ο Ρεν, ο Γιούνκερ έχουν λίγες ακόμη ευκαιρίες αν δεν θέλουν να μείνουν στην ιστορία ως οι καταδαφιστές της Ευρώπης. Και η σύνοδος της Πέμπτης είναι από τις τελευταίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου