Δεν θα κουραστώ να ρωτάω: θέλουμε στ’ αλήθεια να αλλάξει η Ελλάδα; Θέλουμε να προχωρήσουν οι αποκρατικοποιήσεις, να ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα, να τελειώσει το κράτος των κολλητών, των συνδικαλιστών και των κουμπάρων; Το θέλουν και τα δυο μεγάλα κόμματα, όπως μας διαβεβαιώνουν οι αρχηγοί τους, ή μήπως προτιμούν να αρχίσουν οι μεταρρυθμίσεις από το σπίτι του…γείτονα;
Αν το θέλουν, πράγματι, μήπως μας πουν τί σκοπεύουν να κάνουν με τον “αγαπητό κύριο Νίκο” και τον “αγαπητό κύριο Θύμιο”;
Καταλαβαίνω ότι ίσως δεν γίνομαι αντιληπτός, οπότε θα μιλήσω πιό ανοιχτά.
Σκηνή πρώτη: πέρυσι τέτοια εποχή ο πανίσχυρος υπουργός Επικρατείας (οιονεί αναπληρωτής πρωθυπουργός) Xάρης Παμπούκης δηλώνει με κατηγορηματικότητα στους δημοσιογράφους ότι δεν περνάνε πια οι συνδικαλιστικές απειλές του τύπου “θα κατεβάσουμε τους διακόπτες της ΔΕΗ αν προχωρήσει η αποκρατικοποίηση της Επιχείρησης”! Ζητάει δε να αποδοθεί σε “ανώτατη κυβερνητική πηγή” η αναφορά του αυτή στον πρόεδρο της ΓΕΝΟΠ Νίκο Φωτόπουλο. Τι έγινε μετά;
Δεν πέρασε μισή ώρα και του ήρθε ο ουρανός σφοντύλι! Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος τον αποδοκίμασε δημοσίως και απηύθυνε ύμνους στον “αγαπητό Νίκο” εξ` ονόματος του Γιώργου Παπανδρέου! Η πρωθυπουργική αγκαλιά άνοιξε διάπλατα για τον συνδικαλιστή, που τον είχε στηρίξει στα δύσκολα του 2007, και το χαστούκι προσγειώθηκε βαρύ στο μάγουλο του ασεβούς Παμπούκη!
Σκηνή δεύτερη: πριν από μια εβδομάδα ο Αντώνης Σαμαράς μιλάει στην Πολιτική Επιτροπή της ΝΔ και, προς γενική έκπληξη των στελεχών του, ακούγεται να λέει “έχουμε μαζί μας και τον αγαπητό Θύμιο”.
- “Ποιόν;”, αρχίζουν να ρωτούν ο ένας τον άλλο. Το μυστήριο λύθηκε γρήγορα: αναφερόταν στον παρόντα πρόεδρο των συνδικαλιστών ιδιοκτητών Ταξί Θύμιο Λυμπερόπουλο! Η συνέχεια ήρθε χθες, όταν οι ταξιτζήδες απέκλεισαν το λιμάνι του Πειραιά, οδηγώντας στην απόγνωση 16 χιλιάδες τουρίστες. Ο Αντώνης Σαμαράς τηλεφώνησε στον “αγαπητό Θύμιο” και ο αποκλεισμός έληξε αμέσως!
Είναι θλιβερή η εικόνα, το ξέρω και το ξέρετε. Πού θα πάει, όμως, το πράγμα; Είναι δυνατόν να μην αντιλαμβάνονται οι ηγέτες των δυο μεγάλων κομμάτων ότι το χάιδεμα των αυτιών, ο αφόρητος λαϊκισμός δηλαδή, οδήγησε τη χώρα στο απόλυτο αδιέξοδο;
Είναι δυνατόν να συνεχίζουν στις ίδιες ράγες; Και καλά ο πρωθυπουργός…πείτε ότι ήταν ο τελευταίος των πολιτικών με τη λογική “ό,τι θέλει ο πελάτης”!
Ο Σαμαράς, όμως;
Είναι δυνατόν να μην καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί να τα έχει καλά με όλους;
Είναι δυνατόν να πιστεύει ότι θα εμπνεύσει εμπιστοσύνη σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, όταν πριμοδοτεί όσους θέλουν να διατηρήσουν απαράδεκτα προνόμια;
Ας κάνουν το σταυρό τους όσοι πιστεύουν στον Πανάγαθο! Για μας τους υπόλοιπους δε βλέπω να υπάρχει καμια διέξοδος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου