Επιχειρώντας μια πρώτη αξιολόγηση των αποφάσεων της χθεσινής Συνόδου Κορυφής μπορούμε να καταλήξουμε στα εξής συμπεράσματα:
Όσον αφορά στην Ευρώπη, οι θέσεις της Γερμανίας επεκράτησαν πλήρως παρά τις οργανωμένες αντιρρήσεις άλλων χωρών πχ της Γαλλίας. Οι γερμανοί επέβαλαν το μεγάλο κούρεμα που ήθελαν απο την αρχή, αλλά δέχθηκαν οτι τα κεφάλαια του μηχανισμού στήριξης EFSF θα αυξηθούν σε επίπεδο άνω του 1 τρις ευρώ με «μόχλευση» δηλαδή με δάνεια.
Η Γερμανία ανέλαβε επισήμως – ουσιαστικά κέρδισε – την ηγεσία της Ευρωπαικής Ένωσης, αναγκάζοντας την να κινηθεί στα πλαίσια μιας δημοσιονομικής πολιτικής που επιβάλει λιτότητα σε όλες τις χώρες, ώστε να έχουν ισοσκελισμένους προυπολογισμούς. Η εξαφάνιση των ελλειμμάτων στους ευρωπαικούς προυπολογισμούς σημαίνει διαρκή και σκληρή λιτότητα για όλους τους Ευρωπαίους. Μπορούμε πλέον χωρίς ίχνος συνωμοσιολογίας να μιλάμε για μια Γερμανική Ευρώπη.
Το πώς θα εξελιχθεί αυτό το πείραμα, το πώς θα το πάρουν οι αγορές και τι θα σημαίνει για το μέλλον, θα το δούμε στο ...μέλλον.
Οι απόψεις διίστανται. Πολλοί υποστηρίζουν οτι αυτού του είδους η Ευρώπη θα οδηγηθεί σε ύφεση και φτώχεια και θα καταρρεύσει υπο το βάρος των αντιδράσεων των ευρωπαικών λαών. Άλλοι θεωρούν οτι αυτή είναι η μόνη οδός, η ορθή οδός, η οδός που θα διασφαλίσει στην Ευρώπη τις προυποθέσεις για να προχωρήσει μελλοντικά σε πλήρη οικονομική και πολιτική ενοποίηση (υπο την αυταρχική Γερμανία).
Κανείς δεν μπορεί αυτή τη στιγμή να αξιολογήσει με εγκυρότητα την αξία και τις επιπτώσεις των αποφάσεων που έλαβαν χθές οι ευρωπαίοι ηγέτες.
Για την Ελλάδα τα πράγματα είναι κάπως πιο ξεκάθαρα. Γνωρίζουμε πλέον οτι τα ομόλογα θα κουρευτούν κατά 50% και οτι στόχος είναι το χρέος να μειωθεί στο 120% του ΑΕΠ στα επόμενα εννιά χρόνια, μέχρι το 2020. Η μείωση του χρέους είναι σημαντική και επιτυγχάνεται ενώ η χώρα παραμένει στην Ευρωπαική Ένωση και στην ΟΝΕ κάτι το οποίο είναι σημαντικό και για οικονομικούς και για πολιτικούς και εθνικούς λόγους.
Το δεύτερο που γνωρίζουμε είναι οτι για την Ελλάδα, το χρέος είναι πλέον δευτερεύον πρόβλημα. Το ανέλαβε η τρόικα η οποία θα το χρηματοδοτήσει και θα εισπράξει τους τόκους χωρίς ελληνική ανάμιξη. Τα χρήματα με τα οποία θα χρηματοδοτηθούμε θα χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή του χρέους μας και δεν θα μας δωθεί η δυνατότητα να τα διαχειριστούμε εμείς.
Με την αφαίρεση του προβλήματος της εξυπηρέτησης του χρέους απο την εικόνα, η Ελλάδα μένει να αντιμετωπίσει τα δυο άλλα μεγάλα προβλήματα της: Το έλλειμμα του προυπολογισμού και το έλλειμμα των εξωτερικών συναλλαγών. Παρόλο που η έμφαση δίδεται απο όλους στο πρόβλημα του ελλείμματος του προυπολογισμού, η αντιμετώπιση του ελλείμματος εξωτερικών συναλλαγών είναι πολύ σημαντικότερη. Και αυτό διότι η πορεία αυτού του ελλείμματος θα κρίνει το βιοτικό μας επίπεδο.
Να εξηγηθώ:
Το έλλειμμα του προυπολογισμού αντιμετωπίζεται με την αύξηση των εσόδων και τη μείωση των δημοσίων δαπανών. Ήδη η κυβέρνηση έχει λάβει σκληρά μέτρα για να μειώσει το έλλειμμα και υποστηρίζει οτι μέσα στο 2012 θα έχουμε πρωτογεννές πλεόνασμα. Ο καθένας γνωρίζει οτι αυτό είναι αδύνατον να συμβεί τόσο γρήγορα, αφού και οι δαπάνες τείνουν να αυξάνονται και η ύφεση έχει μειώσει τα φορολογικά έσοδα.
Εδώ όμως μπαίνει ένας νέος παράγων, οι μόνιμοι επότες σε όλα τα υπουργεία. Η Μέρκελ το είπε καθαρά. «Δεν μπορούμε να αρκεστούμε σε επισκέψεις της τρόικας κάθε τρίμηνο. Χρειάζεται συνεχής απρουσία». Η κυβέρνηση λοιπόν υποκαθίσταται απο «επόπτες» που θα εγκρίνουν ή θα απορρίπτουν δαπάνες. Επίσης ελπίζουμε οτι αυτοί οι επόπτες θα καταφέρουν να βάλουν σε μια ρέγουλα τη φοροδιαφυγή που οργιάζει. Ελπίζουμε επίσης οτι αυτοί οι επόπτες θα διασφαλίσουν το αδιάβλητο των δημοσίων διαγωνισμών και τη διαφάνεια στα δημόσια έργα και οτι θα εξαλείψουν τη διαφθορά στο δημόσιο.
Τα πράγματα πάντως θα σφίξουν πολύ και ενδεχομένως η παρουσία αυτών των ξένων ειδικών να φέρει αποτελέσματα στο στόχο μείωσης των δημοσίων ελλειμμάτων. Όσον αφορά λοιπόν στο δημοσιονομικό πρόβλημα, μάλλον θα μπεί σε ενα δρόμο περιορισμού, άμεσα.
Πάμε στο πρόβλημα του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών. Αυτό ήταν και είναι το κυριότερο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας. Είναι τα χρήματα που φεύγουν κάθε χρόνο στο εξωτερικό επειδή οι εισαγωγές μας είναι περισσότερες απο τις εξαγωγές μας. Για να το αντιμετωπίσουμε θα πρέπει να εισπράττουμε απο εξαγωγές περισσότερα απο όσα ξοδεύουμε για εισαγωγές. Υπάρχει ένα πρόβλημα εκεί. Οτι θα εισάγουμε πετρέλαιο και ενδεοχμένως άλλα αγαθά που δεν μπορούμε εδώ να παράγουμε. Ξεκινάμε λοιπόν απο μια αρνητική βάση. Απο την άλλη έχουμε τον τουρισμό που είναι η βασική «εξαγωγική» μας βιομηχανία αφού φέρνει λεφτά απο το εξωτερικό.
Οι επενδύσεις στον τουρισμό, στην αγροτική παραγωγή και στην αγροτική βιομηχανία, στην ενέργεια, στην φαρμακοβιομηχανία, αλλά και στις υπηρεσίες πρέπει να είναι εθνικός στόχος. Όπως και ο περιορισμός της κατανάλωσης εισαγωμένων εκτός των απολύτως αναγκαίων (Johnny Walker, Cayen, Prada κλπ) – χρειάζεται και λίγο χιούμορ.
Σημαντικό ρόλο στη βελτίωση του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών θα παίξει και η μετανάστευση πολλών νέων και ικανών Ελλήνων οι οποίοι λόγω ανεργίας θα φύγουν στο εξωτερικό και αναμένεται οτι θα στέλνουν πίσω στην πτωχή πατρίδα κάποια χρήματα, αυξάνοντας τις εισροές.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, για να έχουμε λεφτά εφόσον κανείς δεν θα μας δανείζει (πέραν αυτών που δανειζόμαστε για να πληρώσουμε τα χρεη μας και τα οποία ουσιαστικά δεν θα μπαίνουν καν στη χώρα) θα πρέπει να κερδίζουμε λεφτά απο τις εξαγωγές προιόντων και υπηρεσιών. Και αυτό είναι κάτι το οποίο εναπόκειται σε εμάς, στον καθένα ξεχωριστά και όχι τόσο στους εκάστοτε κυβερνώντες.
Σε αυτή την εθνική προσπάθεια λοιπόν, στην αύξηση των εξαγωγών και στη μείωση των εισαγωγών πρέπει να εστιάσουμε όλοι τις προσπάθειες μας για να ξεφύγουμε απο αυτή την κρίση. Όσον αφορά στην κυβέρνηση, αυτό που πρέπει πλέον να κάνει είναι να μαζέψει τα ελλείμματα, να απλώσει ενα δίκτυ προστασίας στους εξαθλιωμένους συνταξιούχους και στους χαμηλόμισθους και να φροντίσει να άρει τα εμπόδια για τους εξαγωγείς.
Και για να συνοψίσουμε, οι αποφάσεις της χθεσινής Συνόδου Κορυφής, έδειξαν οτι η Ευρώπη δεν σκοπεύει να μας την χαρίσει αυτή τη φορά, σκοπεύει να μας κρατήσει θέλουμε δεν θέλουμε στους κόλπους της και να μας βοηθήσει – έστω και με το ζόρι – να «στρώσουμε».
Το τι θα απογίνουμε εξαρτάται πλέον εξολοκλήρου απο εμάς τους ίδιους.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου