Για τον λόγο αυτό τόσο ο κ. Λουκάς Παπαδήμος όσο και η (άνευ ουσίας) πολυπρόσωπη κυβέρνηση συνεργασίας είναι ήδη παγιδευμένοι στις μικροπολιτικές σκοπιμότητες των κομμάτων που αναγκαστικά την στηρίζουν όχι από καθήκον για την πατρίδα αλλά από επαγγελματικό τακτικισμό.
Κορυφαία απόδειξη το ότι υποχρέωσαν τον κ. Παπαδήμο στην πρώτη επίσημη δήλωσή του να ξεκαθαρίσει ότι δεν επέβαλε κανένα όρο για το σχηματισμό της κυβέρνησης. Με άλλα λόγια, βεβαίωσε κόμματα και κομματική πελατεία ότι απλώς τον διόρισαν (το ΠΑΣΟΚ, η Ν.Δ. και το ΛΑΟΣ) και έτσι να μην φοβούνται προδοσία από τους πολιτικούς τους.
Μόνο που την (περιττή) αυτή διαβεβαίωση δεν την χρειάζονταν ο λαός. Την χρειάζονταν μόνο τα κομματικά μαγαζιά.
Άλλη απόδειξη ήταν ότι το ΠΑΣΟΚ αξιοποίησε (όσο έπαιρνε) την κομματική τακτική της ΝΔ να μην χρωματίσει έντονα την κυβέρνηση με δικούς της κοινοβουλευτικούς. Έτσι κράτησε στα χέρια το μεγαλύτερο κυβερνητικό μέρος και τα πόστα εκείνα (οικονομία, ανάπτυξη, ενέργεια, παιδεία, δημόσια διοίκηση, εσωτερικών, τουρισμό) που καθησυχάζουν τις πελατειακές σχέσεις στις προσεχείς εκλογές.
Τρίτη απόδειξη η σπουδή του κ. Α. Σαμαρά να ξεκαθαρίσει ότι στηρίζει την κυβέρνηση αλλά δεν συγκυβερνά και ότι αυτό θα κρατήσει μέχρι τις 19 Φεβρουαρίου του 2012. Στην ουσία δηλαδή, ο αρχηγός της Ν.Δ. βεβαίωσε κόμμα και κομματική πελατεία ότι παραμένει επαγγελματίας πολιτικός και δεν προδίδει την πελατεία του και κυρίως τις επιδιώξεις που είναι να έλθει η Ν.Δ. στην εξουσία.
Σε ό,τι αφορά το ΛΑΟΣ ο ελιγμός του κ. Γ. Καρατζαφέρη την κατάλληλη στιγμή (που έσωσε και την πολιτική “παρτίδα” της συγκυβέρνησης) του εξασφάλισε τα προκαταβολικά κέρδη των 4 υπουργείων και βλέπουμε..
Ευτυχώς όμως ο κ. Παπαδήμος έδειξε να αντιλαμβάνεται τις παγίδες και προφανώς γι΄ αυτό από την πρώτη του δήλωση επεσήμανε με σαφήνεια ότι “...τα προβλήματα είμαι πεπεισμένος ότι θα επιλυθούν ταχύτερα με μικρότερο κόστος και αποτελεσματικότερα αν υπάρχει ενότητα, συνεννόηση και σύνεση”.
Το θέμα λοιπόν στο οποίο μοιραίως πρέπει, κατά την γνώμη μου, να επικεντρωθεί από εδώ και εμπρός η προσοχή μας δεν είναι μόνο τι θα κάνει ο αναμφίβολα διακεκριμένος τεχνοκράτης κ. Λουκάς Παπαδήμος.
Αλώστε ο άνθρωπος δεν έχει κανένα λόγο να μην δώσει τον καλύτερο εαυτό του. Το θέμα είναι η πιθανή αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης συνεργασίας.
Γιατί εάν αποδειχθεί στην πράξη ότι το πολιτικό πρόβλημα της Ελλάδας δεν λύνεται με κυβερνήσεις ισχυρής πλειοψηφίας τότε θα αποκαλυφθούν και οι εξής τραγικές αλήθειες για τους επαγγελματίες πολιτικούς μας που εναλλάσσονται στην εξουσία τα τελευταία 35 χρόνια.
Πρώτον ότι (με εξαίρεση την πλειοψηφία του Κ. Καραμανλή το 1974 που ήταν και εκ των πραγμάτων φυσιολογική) ισχυρές πλειοψηφίες όπως αυτή του Α. Παπανδρέου το 1981, του Κ. Καραμανλή το 2005 και του Γ. Παπανδρέου το 2009 καταλήγουν (στην Ελλάδα τουλάχιστον) σε πρωθυπουργικές δικτατορίες με οδυνηρά αποτελέσματα όπως αυτά που προκάλεσαν οι συγκεκριμένες κυβερνήσεις στην οικονομία με αποτέλεσμα την χρεοκοπία (επί της ουσίας) της χώρας μέσα σε λίγες δεκαετίες.
Δεύτερον ότι κυβερνηθήκαμε από από “πολιτικές Φαμίλιες” της κακιάς ώρας που φρόντισαν να κάνουν πλούσιους μόνο όσους τους στήριξαν σε βάρος όλων των άλλων Ελλήνων που τους ψήφιζαν νομίζοντας ότι εκφράζουν τις ιδεολογίες τους.
Τρίτον ότι ο ψευτοσοσιαλισμός του ΠΑΣΟΚ ήταν στημένο κόλπο από την αρχή αφού στην πράξη το μόνο που εξασφαλίσθηκε ήταν ο πλουτισμός της εκλογικής πελατείας του ΠΑΣΟΚ, οι αφισοκολλητές και οι παρατρεχάμενοι του οποίου βρέθηκαν να διοικούν ΔΕΚΟ και μεγάλες κρατικές επιχειρήσεις και από τα χωράφια των χωριών τους “ανέβηκαν” στην Εκάλη, στην Κηφισιά, στην Πολιτεία, στη Γλυφάδα και στη Βούλα.
Τέταρτον ότι ο ψευτοφιλελευθερισμός της Νέας Δημοκρατίας και τα ψευτοσυνθήματα “Θα ξαναχτίσουμε το κράτος” ήταν επίσης στημένος αφού στην ουσία στήριξαν την Ελληνική Σοβιετία που διαφύλαξε σκόπιμα το ΠΑΣΟΚ για να χτίζεται ο εύκολος πλουτισμός μέσα σε ένα περιβάλλον αποδεκτό και όχι αρνητικό από το λαό.
Και μέσα στο αριστερίστικο αυτό περιβάλλον “καρποφόρησαν” τα “φρούτα” της φοροδιαφυγής, των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών και των κομπιναδόρων άφραγκων επενδυτών που κατά καιρούς εμφανίσθηκαν ως κεφαλαιούχοι σωτήρες αλλά χάθηκαν νύχτα.
Αυτό είναι τώρα το μέγα πρόβλημα των “υποστηρικτών” της κυβέρνησης συνεργασίας. Το τραγικό ενδεχόμενο να επιτύχει και να οδηγήσει το εκλογικό σώμα σε επιλογές που δεν θα τους εξασφαλίζουν πλειοψηφίες. Και κατ΄ επέκταση πρωθυπουργικές δικτατορίες φαυλότητας και καταστροφής.
ΠΗΓΗ
http://www.capital.gr/articles.asp?showlist=0&catid=4&expand=1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου