Τα επιτελεία των κομμάτων μεταδίδουν έναν απίθανο πανικό. Αντιπροτείνουν να μην αλλάξουμε τίποτε στα ισχύοντα και να αρνηθούμε τις προτάσεις των ελεγκτών. Προσθέτουν μάλιστα ότι οι βουλευτές, που θα τους μαυρίσει ο λαός, θέλουν «να μπορούν να πάνε στο καφενείο». Οι περισσότερες αντιρρήσεις συγκεντρώνονται σε ζητήματα που συνδέονται με την αγορά εργασίας.
Πολιτικοί, συνδικαλιστές και σχολιαστές ομιλούν ως να αντιμετωπίζουν τα σχετικά ζητήματα για πρώτη φορά, στον ενήλικο βίο τους. Συνδικαλιστές των βιομηχάνων, των εμπόρων και των μικρομεσαίων συμφωνούν με τους συνδικαλιστές των εργαζομένων, σε βαθμό που θα υποχρέωνε μια προσωπικότητα σαν τον Λένιν να αναρωτιέται αν στον τόπο αυτόν έχει καταργηθεί η ταξική πάλη, όπως, κυριολεκτικώς, είχε δηλώσει υπουργός Εργασίας του ύστερου καραμανλισμού. Προς τέρψιν των νεαρών, τότε, αριστερών, πολλοί από τους οποίους συνωστίζονται τώρα στα έδρανα της πολιτικής, του συνδικαλισμού, της δικηγορίας, της δημοσιογραφίας και άλλων ενασχολήσεων
.Παραδόξως, κανείς δεν είναι σε θέση να κατεβάσει σαφή επιχειρήματα. Το αρμόδιο υπουργείο, όπως και τα κομματικά επιτελεία προσπαθούν να αντισταθούν στους τετράγωνους υπολογισμούς των ξένων τεχνοκρατών με... αέρα κοπανιστό. Λέγεται ότι στο υπουργείο εμφάνισαν στοιχεία που χρησιμοποιούνται για την εκτίμηση του ΑΕΠ, ως τεκμήρια μείωσης του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος. Η διαφορά είναι τεράστια. Αντί στιβαρών επιχειρημάτων, παρουσιάζονται γενικόλογες «μελέτες», ανύπαρκτα ή εσφαλμένα στοιχεία, πολιτικά επιχειρήματα και ατελείωτη προπαγάνδα με ισχυρές δόσεις εκφοβισμού των πολιτών.
Το μόνο ισχυρό στοιχείο είναι εκείνο που παρουσίασε το επιτελείο του πρωθυπουργού. Ενα μεγάλο μέρος της προσαρμογής έχει συμβεί, είπαν εκείνοι. Και οι άνθρωποι της τρόικας συμφώνησαν. Τα 2/3 της απόστασης στον ανταγωνισμό θα έχουν καλυφθεί μέχρι το τέλος του έτους. Επομένως, το βάρος δεν πρέπει να πέσει μόνον στη μείωση των αμοιβών. Η προσαρμογή τους θα είναι μικρότερη από εκείνη που αρχικώς είχε υπολογιστεί και θα έχει ολοκληρωθεί σταδιακά μέχρι το 2015.
Η μείωση των αμοιβών δεν θα είναι ομοιόμορφη και δεν θα γίνει με νομοθετικά διατάγματα. Η απόσταση ανταγωνιστικότητας που δημιουργήθηκε μεταξύ της Ελλάδας και των οικονομιών με τις οποίες έχουμε πραγματικό ανταγωνισμό στα προϊόντα και τις υπηρεσίες, από τότε που «κλείδωσε» η είσοδός μας στην Ευρωζώνη, έχει μικρύνει και θα εξαφανιστεί μέχρι το τέλος του προγράμματος «τεχνητής υποστήριξης» της ελληνικής οικονομίας.
Οι παράγοντες που τρομοκρατούν τον λαό και επιδιώκουν να παρεμποδίσουν την απαρέγκλιτη προσαρμογή αντιδρούν ως η Ελλάδα να βρίσκεται για πρώτη φορά σε επιτήρηση. Αντιθέτως, από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας δεχόμασταν τις ίδιες, περίπου, παρατηρήσεις, προκειμένου να μη μείνουμε πίσω. Ηδη από το 1994, στο πλαίσιο του ΟΟΣΑ είχε καταστρωθεί μια «Στρατηγική για την Απασχόληση», την οποία εμείς βεβαίως επιδεικτικά αγνοήσαμε, που αποσκοπούσε σε μια μεγαλύτερη ευελιξία μισθών και κόστους εργασίας.
Με ποιο τρόπο; Με την κατάργηση περιορισμών που εμποδίζουν την προσαρμογή των μισθών στις συνθήκες παραγωγής στο επίπεδο της επιχείρησης και των ιδιαίτερων ικανοτήτων του προσωπικού. Με τη μείωση του μη μισθολογικού κόστους. Με περιορισμό των κλαδικών συμβάσεων και ανάδειξη των επιχειρησιακών. Με κατάργηση της καθολικής ισχύος συμφωνιών. Με αλλαγή της ισχύος του κατώτατου μισθού ως μέσου δίκαιης κατανομής του εθνικού εισοδήματος. Και άλλα παρόμοια με όσα σήμερα συζητούμε.
Από τότε στα περισσότερα κράτη ο τριμερής κοινωνικός διάλογος έφερε, με υπομονή, επιμονή και προσεκτική μελέτη, σοβαρά αποτελέσματα. Οι πρώτοι και πιο τολμηροί στην προώθηση ριζοσπαστικών αλλαγών στην αγορά εργασίας είναι εκείνοι των οποίων τα ομόλογα βαθμολογούνται με ΑΑΑ. Στους ώμους των εργαζομένων αυτών των κρατών πέφτει το βάρος συντήρησης του ελληνικού κράτους. Είναι θέμα αξιοπρέπειας να σεβαστούμε, εμπράκτως, τη στάση τους.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου