Mέσα σε δύο χρόνια μας δίδουν 350 σχεδόν δισεκατομμύρια, είτε σε μορφή δανείων, είτε σε μορφή διαγραφής χρέους, είτε σε μορφή παραίτησης από κέρδη ομολόγων, συν τη μείωση επιτοκίου και συν αποπληρωμή σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου, αλλά πολλοί από μας, από την Παπαρήγα, τον Τσίπρα και τον «ευρωπαϊστή» Κουβέλη, μέχρι τον Μανώλη, τον Καμμένο και τον Καρατζαφέρη δεν είμαστε ευχαριστημένοι.
Δεν είναι γνωστό τι ακριβώς θέλουμε, αλλά σίγουρα θέλουμε τα πάντα, όλα. Και να μας δίνουν τα λεφτά, όσα και όποτε τα θέλουμε, και να μην έχουμε καμία δέσμευση και να τα ξοδεύουμε όπως θέλουμε και να μην έχουμε κανένα έλεγχο και να τους βρίζουμε και να μη μας σκοτίζουν τον έρωτα. Ά, και να έχουμε ανάπτυξη, όπως εμείς την εννοούμε, χωρίς φρένο στην κατανάλωση και με τους φαρμακοποιούς (από πίσω οι φαρμακοβιομήχανοι) να πλασάρουν συνεχώς και παντού απερίγραπτες πληρωμένες ανακοινώσεις για την κακιά Τρόϊκα, την ακόμη πιο κακιά κυβέρνηση και τους αγώνες που δίνουν αυτοί μαζί με τον λαό για να υπάρχουν ανοιχτά φαρμακεία και ακριβά φάρμακα.
Δεν είναι γνωστό τι ακριβώς θέλουμε, αλλά σίγουρα θέλουμε τα πάντα, όλα. Και να μας δίνουν τα λεφτά, όσα και όποτε τα θέλουμε, και να μην έχουμε καμία δέσμευση και να τα ξοδεύουμε όπως θέλουμε και να μην έχουμε κανένα έλεγχο και να τους βρίζουμε και να μη μας σκοτίζουν τον έρωτα. Ά, και να έχουμε ανάπτυξη, όπως εμείς την εννοούμε, χωρίς φρένο στην κατανάλωση και με τους φαρμακοποιούς (από πίσω οι φαρμακοβιομήχανοι) να πλασάρουν συνεχώς και παντού απερίγραπτες πληρωμένες ανακοινώσεις για την κακιά Τρόϊκα, την ακόμη πιο κακιά κυβέρνηση και τους αγώνες που δίνουν αυτοί μαζί με τον λαό για να υπάρχουν ανοιχτά φαρμακεία και ακριβά φάρμακα.
Χωρίς να παραβλέπουμε την βίαιη μείωση των εισοδημάτων και την κατακόρυφη άνοδο της ανεργίας και δίχως να παραγνωρίζουμε τον προβληματισμό σχετικά με τη «συνταγή», δεν μπορούμε να μη σημειώσουμε ότι η συνεχής και απόλυτη άρνηση, μόνο στην καταστροφή μπορεί να οδηγήσει. Καμία χώρα στην ιστορία του κόσμου δεν πήρε τόσα πολλά λεφτά σε τόσο μικρό διάστημα για να στηριχθεί στα πόδια της.
Με πιέσεις και θυσίες, ναι με πιέσεις και θυσίες, αλλά τα ποσά είναι ιλιγγιώδη. Ακούμε δισεκατομμύρια και νομίζουμε ότι είναι φυστίκια. Δεν είναι όμως. Και αν δεν υπήρχε η Τρόϊκα και η Ευρωζώνη, οι γυναίκες μας σήμερα θα γέμιζαν τα κωλάδικα των Βαλκανίων και των ανατολικών ευρωπαϊκών χωρών, για να τα πούμε ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές!
Αντί όμως να αντιληφθούμε την πραγματικότητα και να κάνουμε την προσπάθεια, να φτιάξουμε στοιχειωδώς το κράτος και να πορευτούμε με αξιοπρέπεια, εμείς πασχίζουμε να διατηρήσουμε την «ελληνική πραγματικότητα», της λαμογιάς της μαγκιάς και της ασυναρτησίας.
Οι εφοριακοί εμποδίζουν τις εξετάσεις για την απόσπαση 750 υπαλλήλων από τις τάξεις τους στον ΣΔΟΕ (γιατί άραγε;), οι μειοψηφίες στα πανεπιστήμια σε συνεργασία με ορισμένους πρυτάνεις συνεχίζουν να παρεμποδίζουν τις εκλογές για τη διοίκησή τους σύμφωνα με το νέο νόμο, τα μαθητούδια στα Γιάννενα χαρακτηρίζουν «μαλάκες» τους επισήμους και τους μουτζώνουν στην παρέλαση για την απελευθέρωση της πόλης, ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών προσφεύγει στα διεθνή δικαστήρια για να ακυρώσει τα μνημόνια και την ΕΛΣΤΑΤ, η ΕΣΗΕΑ και οι άλλοι στρέφονται κατά της αστυνομίας γιατί ανήρτησε φωτογραφίες στο διαδίκτυο προσπαθώντας να εντοπίσει εκείνους που έκαψαν την Αθήνα και το γαϊτανάκι συνεχίζεται. Έ, πώς να σωθεί αυτή η χώρα, αφού δεν θέλει;
Άγγελος Στάγκος
astagkos@reporter.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου