ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ..........

Χρειάστηκαν 1.138 λέξεις για να πει ο Πρωθυπουργός όσα θα ήταν προτιμότερο να είχε αποφύγει: τις θριαμβολογίες και τις βεβαιότητες. Π.χ.: «Η Ελλάδα κατάφερε να μετατρέψει ένα πρόγραμμα ατέλειωτης λιτότητας σε πρόγραμμα που τολμά μεταρρυθμίσεις και οδηγεί σε ανάπτυξη».

Σε τι άραγε συνίσταται αυτή η μετατροπή; Πού βρίσκεται η ανάπτυξη όταν για τα δύο επόμενα χρόνια προβλέπεται - από τον ΟΟΣΑ, π.χ. - ύφεση; Εχει οριστεί ημερομηνία λήξης της λιτότητας από κανέναν; Το αντίθετο συμβαίνει. Με την απόφαση του Eurogroup, θα τραβήξει - και με τη βούλα - για μια δεκαετία τουλάχιστον.

Παρ' όλα αυτά, το πρωθυπουργικό μήνυμα ήταν γραμμένο με μελάνι ευφορίας. Το κάνουν μονίμως από το 2010 οι πρωθυπουργοί, ύστερα από κάθε «ιστορική» ευρωπαϊκή απόφαση. Τρεις τέσσερις φορές ο Παπανδρέου, μία ο Παπαδήμος, τώρα και ο Σαμαράς.

Κι εδώ είναι το λάθος: καλλιεργούν ψευδαισθήσεις και εφησυχασμό αντί να παρουσιάσουν την αλήθεια και τις δυσκολίες της. Δημιουργούν την παραπλανητική εικόνα ότι υπάρχει αίσιο τέλος για να το πιστωθούν οι ίδιοι. Ο Σαμαράς το παρατράβηξε μάλιστα, λέγοντας ότι «έκλεισε οριστικά μια πολύ σκοτεινή περίοδος»!  

Ούτε σε ένα σημείο του μηνύματος δεν προειδοποίησε ότι η χώρα θα  περάσει πολλά ποτάμια ακόμη μέχρι να βγει στο ξέφωτο η οικονομία της - αν βγει τελικά. Παρέκαμψε ότι ανεξάρτητα από την έκβαση του «προγράμματος», οι Ελληνες θα δυσκολεύονται για χρόνια να ζήσουν με τους μισθούς και τις συντάξεις που τους απέμειναν - και όσοι δεν έχουν ούτε αυτά κινδυνεύουν να μη ζήσουν. Ωστόσο, διαβεβαίωσε ότι «θα υπάρξει αποκατάσταση των αδικιών όταν θα ξεπερνάμε τους στόχους». Ζήσε μαύρε μου να φας τον Μάη τριφύλλι…

   

Ο Πρωθυπουργός αντί να παρουσιάσει με ρεαλισμό τη νέα ανηφόρα - με τις προϋποθέσεις ανάβασης απλώς να γίνονται καλύτερες - κήρυξε με ευκολία την εκκίνηση προς την κατηφόρα. Αντί να ζητήσει υπομονή και αντοχές, έκλεισε το μάτι για επερχόμενη χαλάρωση, σαν να πρόκειται για παρένθεση που κλείνει. Αντί να  παρουσιάσει σχέδιο με χρονοδιάγραμμα και στόχους, επιδόθηκε σε αυτοεπιβεβαιώσεις.

  Δεν άφησε καν διέξοδο διαφυγής σε περίπτωση που θα στραβώσει κάτι. Οπως π.χ. η αποτυχία επαναγοράς χρέους, παρά τις επικλήσεις στον «πατριωτισμό» των ομολογιούχων που έκανε με εύγλωττη επιμονή χθες ο Στουρνάρας.

  Η επικοινωνία μπήκε μπροστά από την πολιτική. Και από αυτή την άποψη το μήνυμα παρέπεμπε σε αυτό που έλεγε ο αμερικανός δημοσιογράφος Τζορτζ Ουίλ: «Τα λόγια ενός πολιτικού δεν φανερώνουν την ιδέα που έχει για το θέμα του, αλλά την ιδέα που έχει για το ακροατήριό του».

ΠΗΓΗ

 http://www.tanea.gr/proektaseis/?aid=4771452