ΜΥΘΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ

Διαβάζοντας τα σχόλια στον τύπο για το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, βλέπει κανείς να επαναλαμβάνονται τα γνωστά στερεότυπα για το «φορομπηχτικό» μνημόνιο, τα άδικα μέτρα, το ανύπαρκτο κοινωνικό κράτος, το ξεζούμισμα της κοινωνίας, κλπ. Δυστυχώς, ελάχιστοι καθόμαστε να διαβάσουμε πριν γράψουμε.  Ας δούμε λοιπόν, τους μύθους έναν-έναν, αλλά και την αλήθεια των αριθμών: 

Μύθος 1: Στην Ελλάδα πληρώνουμε πολύ υψηλούς φόρους. Πρόκειται για κάτι απολύτως ψευδές. Μέχρι και το τέλος του 2010, όταν το Μνημόνιο βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη, τα φορολογικά έσοδα στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων και των ασφαλιστικών εισφορών, ήταν πολύ κάτω από τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο. Ειδικότερα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, τα φορολογικά έσοδα στην Ελλάδα ήταν 31% του ΑΕΠ, όταν ο Ευρωπαϊκός μέσος όρος ήταν 38%. Το φαινόμενο αυτό βρισκόταν σε εξέλιξη για δεκαετίες και συνέβαλλε καθοριστικά στη χρεοκοπία της χώρας.

Μύθος 2: Τα χαμηλά φορολογικά έσοδα οφείλονται μόνο στη φοροδιαφυγή. Η αλήθεια είναι ότι οφείλονται ΚΑΙ στη φοροδιαφυγή, αλλά όχι μόνο. Μέχρι πέρυσι η Ελλάδα είχε το δεύτερο μεγαλύτερο αφορολόγητο όριο στην Ευρώπη (12.000 ευρώ το χρόνο + επιπλέον φοροαπαλλαγές). Έτσι, οι περισσότεροι Έλληνες δεν πλήρωναν καθόλου φόρο εισοδήματος, κάτι που επίσης συνέβαλλε στη χρεοκοπία.

Μύθος 3: Δεν  πρέπει πληρώνουμε φόρους, γιατί το κράτος δεν προσφέρει κοινωνικές υπηρεσίες. Η αλήθεια είναι ότι μέχρι και το 2011, οι κοινωνικές παροχές στην Ελλάδα βρίσκονταν στο 29,1% του ΑΕΠ, δηλαδή πολύ κοντά στον κοινοτικό μέσο όρο (29,4% του ΑΕΠ). Επίσης, η Ελλάδα έχει περισσότερους καθηγητές ανά μαθητή και γιατρούς ανά ασθενή στον ανεπτυγμένο κόσμο. Το γεγονός όμως ότι αυτές οι παροχές δίνονταν αδιακρίτως και χωρίς εισοδηματικά κριτήρια, είχε σαν αποτέλεσμα να μην αμβλύνουν τελικά τις κοινωνικές ανισότητες και τη φτώχεια. Ας πάρουμε για παράδειγμα το έτος 2007, όταν το μέσο κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Ελλάδα, ήταν το υψηλότερο στην ιστορία της χώρας. Εκείνη τη χρονιά, το ποσοστό των Ελλήνων πολιτών που ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα κάθε λογής επιδόματα και παροχές ανέρχονταν σε 23,7%. Οι κοινωνικές παροχές, παρότι βρίσκονταν στον μέσο όρο της Ε.Ε, μείωναν οριακά τη φτώχεια κατά μόλις 3,7%. Ο μέσος όρος στην Ε.Ε (συμπεριλαμβανομένων και χωρών όπως η Βουλγαρία) ήταν μείωση της φτώχειας κατά 9% μετά τις κοινωνικές παροχές, ενώ η μείωση στα Σκανδιναβικά κράτη ήταν πολλαπλάσια. 

Μύθος 4: Τώρα με το Μνημόνιο, η φορολογία στην Ελλάδα είναι εκτός ελέγχου. Πρόκειται για τεράστιο ψέμμα. Πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχουν ανώτερο φορολογικό συντελεστή το 50% ή και παραπάνω ( Αυστρία, Βέλγιο, Ηνωμένο Βασίλειο, Ισπανία, Ολλανδία, Πορτογαλία) και όχι το 45% όπως στην Ελλάδα. Επίσης, στο Βέλγιο, για παράδειγμα, ο συντελεστής 45% φορολογίας εισοδήματος ξεκινάει από τις 19.000 ευρώ το χρόνο και όχι από τις 26.000 που θα έχουμε στην Ελλάδα, αν περάσει ως έχει το νομοσχέδιο του υπουργείου οικονομικών. Ο φορολογικός συντελεστής 45% δεν είναι λοιπόν ούτε πρωτάκουστος, ούτε κάτι που δεν είναι συχνό φαινόμενο στην Ευρώπη

Έφτασε η ώρα επομένως να τελειώνουμε με τους μύθους: αυτό που γίνεται στην Ελλάδα είναι ότι οι συντελεστές φορολογίας εισοδήματος και περιουσίας, εναρμονίζονται με τα ισχύοντα στη Δυτική και Βόρεια Ευρώπη. Το ίδιο ισχύει και για τις συντάξεις και ασφαλιστικές εισφορές. Φυσικά, υπάρχουν και χώρες της πρώην ανατολικής Ευρώπης, που σήμερα βρίσκονται στην Ε.Ε και έχουν πολύ μικρότερους φορολογικούς συντελεστές. Αλλά η Ελλάδα δεν έχει τέτοιες πολυτέλειες, καθώς οι χώρες αυτές έχουν μηδενικά σχεδόν δημόσια χρέη. Αυτό λοιπόν που γίνεται, είναι απλώς ότι καλούμαστε να μπούμε στο ευρωπαϊκό καλούπι από πλευράς φορολογίας.

 

Δείτε εδώ τα αφορολόγητα όρια εισοδήματος στην Ε.Ε

Δείτε εδώ τους φορολογικούς συντελεστές στην Ευρώπη

Δείτε εδώ τα φορολογικά έσοδα ως ποσοστό του ΑΕΠ στην Ευρώπη

Δείτε εδώ τις κοινωνικές δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ στην Ευρώπη

ΥΓ: Πολλοί σχολιαστές της στήλης με έχετε χαρακτηρίσει "Δεξιό". Όπως βλέπετε όμως, οι απόψεις μου περί φορολογίας εισοδήματος δεν ταυτίζονται καθόλου με εκείνες των φιλελευθέρων μνημονιακών. Είναι τυπικές σοσιαλδημοκρατικές, Ευρωπαϊκού τύπου. Στην Ελλάδα είμαστε όλοι "αριστεροί" όταν ζητάμε κοινωνικές παροχές από το κράτος και "φιλελεύθεροι" όταν καλούμαστε να πληρώσουμε φόρο. Από την πλευρά μου, προσπαθώ να είμαι σοσιαλδημοκράτης και όταν πρέπει να πληρώσω, όχι μόνο όταν είναι να πάρω. 

ΠΗΓΗ

 http://www.reporter.gr