1) Πως η χρεοκοπία φέρνει την απογείωση της Ελλάδας...
Ο υπέρ πίστεως αγώνας που βρίσκεται σε εξέλιξη αφορά τη βιωσιμότητα του χρέους. Κατά ένα αυθαίρετο τρόπο η βιωσιμότητα του χρέους ορίζεται στο 120% του ΑΕΠ...
Βιωσιμότητα του χρέους σημαίνει πως τα έσοδα του κράτους επαρκούν για τις ανάγκες λειτουργίας του δημοσίου συν τόκους και χρεολύσια του χρέους.
Η Ελλάδα το 2012 υπολογίζεται να κλείσει με το χρέος στα 340 δισ. ευρώ, ενώ το ΑΕΠ θα πέσει στα 200 δισ. ευρώ.
Οι δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού προβλέπονται στα 72,3 δισ. ευρώ εκ των οποίων τα 60,6 δισ. ευρώ θα είναι πρωτογενείς, δηλ. δεν θα αφορούν τόκους.
Τα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού θεωρητικώς υπολογίζεται πως θα φτάσουν τα 56 δισ. ευρώ αλλά αν υπολογίσει κάποιος πως από την αρχή του χρόνου οι ανείσπρακτές οφειλές στο δημόσιο έχουν αυξηθεί κατά 11 δισ. ευρώ στα ταμεία θα μπουν λιγότερα χρήματα...
Για τόκους φέτος υπολογίζεται πως θα πληρώσουμε 11,7 δισ. ευρώ, ενώ του χρόνου με τις μειώσεις των επιτοκίων από τους «τοκογλύφους» τροϊκανούς οι τόκοι θα μειωθούν στα 8,9 δισ. ευρώ.
Ασκήσεις χρέους Νο 1
Με ένα χρέος 340 δισ. ευρώ και ένα επιτόκιο 1% θα πληρώναμε τόκους 3,4 δισ. το χρόνο. Αν υποθέσουμε πως τα έσοδα του κράτους είναι στα 50 δισ. ευρώ θα έμεναν άλλα 46,6 δισ. ευρώ.
Με χρέος 340 δισ. ευρώ και με επιτόκιο 4% θα πληρώναμε τόκους 13,6 δισ. ευρώ.
Αν ανέβει ο πληθωρισμός λόγω χαλαρής νομισματικής πολιτικής και τα επιτόκια φτάσουν στο 10% οι τόκοι θα έφταναν τα 34 δισ. ευρώ.
Με κρατικά έσοδα 50 δισ. ευρώ θα μας έμεναν 16 δισ. ευρώ για μισθούς, συντάξεις, νοσοκομεία, στρατό και παιδεία...
Το ίδιο χρέος λοιπόν με άλλα επιτόκια είναι βιώσιμο και με άλλα όχι...
Ασκήσεις χρέους Νο 2
Αν υποθέσουμε πως η Ελλάδα αποκτά βιώσιμο χρέος στο 120% του ΑΕΠ το οποίο στο τέλος του 2012 υπολογίζεται να φτάσει τα 200 δισ. ευρώ. Ήτοι ένα χρέος 240 δισ. ευρώ...
Τα 240 δισ. ευρώ χρέος με ένα επιτόκιο 3,5% θα μας άθροιζαν ετήσιους τόκους 8,4 δισ. ευρώ.
Με ένα επιτόκιο πληθωριστικής περιόδου όμως ύψους 10% θα άθροιζαν τόκους ύψους 24 δισ. ευρώ. Ένα ποσό απαγορευτικό για κρατικά έσοδα της τάξης των 50 δισ. που υπολογίζονται σήμερα θεωρημτικά ή των 35-40 που θα αναγκαστούν να πέσουν σύντομα ελλείψει φοροδοτικής ικανότητας...
Ασκήσεις χρέους Νο 3
Ας πάρουμε όμως και το κατά Μάαστριχτ βιώσιμο χρέος. Δηλ. αυτό που δεν ξεπερνά το 60% του ΑΕΠ. Με 200 δισ. σήμερα ΑΕΠ το χρέος θα έπρεπε να είναι στα 120 δισ. ευρώ.
Με 120 δισ. ευρώ ακόμη και με επιτόκια 10% οι τόκοι δεν θα ξεπερνούσαν τα 12 δισ. ευρώ.
Η βιωσιμότητα του χρέους λοιπόν είναι έννοια σχετική καθώς εξαρτάται από το ύψος των επιτοκίων δανεισμού αλλά και από τα έσοδα του κράτους.
Το ελληνικό κράτος είχε έσοδα περί τα 50 δισ. και όταν το ΑΕΠ ήταν στα 240 δισ. ευρώ και σκοπεύει να έχει περί τα 55 το 2013 με ΑΕΠ περί τα 190 δισ. ευρώ. Στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε;
Αυτό σημαίνει πως δεν φορολογεί εισόδημα αλλά συσσωρευμένα περιουσιακά στοιχεία. Άρα, αναγκάζει τους καταθέτες να αφαιρούν καταθέσεις για να πληρώνουν φόρους... Αυτό όμως έχει όρια γιατί οι καταθέσεις εξαντλούνται. Αν το 2012 οι βεβαιωμένες μη οφειλές φόρων και χαρατσιών που δεν πληρώθηκαν είναι περί τα 11 δισ. ευρώ, το 2013 εξαιτίας του λόγου αυτού θα είναι διπλάσιες...
Οι δαπάνες...
Το ελληνικό κράτος παρά τις οριζόντιες μειώσεις πληρώνει για μισθούς δημοσίου και συντάξεις δημοσίου περί τα 20,5 δισ. ευρώ το 2012. Συν 15,5 δισ. ευρώ επιχορηγήσεις των ασφαλιστικών ταμείων του ιδιωτικού τομέα μας κάνουν 36 δισ. ευρώ μόνο για μισθούς και συντάξεις. Πριν από δυο χρόνια ήταν πολύ πάνω από τα 40 δισ. ευρώ.
Δεν βγαίνουν τα νούμερα. Όσο οι πολιτικοί αρνούνται να το εξηγήσουν στην κοινωνία η κατάρρευση θα κρέμεται επί των κεφαλών μας ως δαμόκλειος σπάθη.
Ασκήσεις Ελλήνων
Ας τα μετρήσουμε από μια άλλη πλευρά. Η Ελλάδα έχει εργατικό δυναμικό περί τα 5 εκατ. άτομα. Οι συνταξιούχοι φτάνουν τα 3,1 εκατ. άτομα. Οι άνεργοι επίσημα υπολογίζονται σε 1,3 εκατ. αλλά στην πραγματικότητα ξεπερνούν το 1,5 εκατ. Αν υπολογίσουμε πως στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο απασχολούνται περί το 1 εκατ. μας μένουν για τον ιδιωτικό τομέα περί τα 2,5 εκατ. εργαζόμενοι.
Αυτά τα 2,5 εκατ. εργαζόμενοι πρέπει να παράξουν τα 55 δισ. ευρώ που είναι ο στόχος των κρατικών εσόδων, γιατί αυτοί αποτελούν την βάση της οικονομίας. Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο ανακυκλώνουν δεν παράγουν...
Στον κάθε εργαζόμενο στον ιδιωτικό τομέα αναλογούν περί τις 22.000 ευρώ έσοδα για τα κρατικά ταμεία συν τις ασφαλιστικές εισφορές... Πόσοι κερδίζουν στον ιδιωτικό τομέα πάνω από 22.000 ευρώ το χρόνο για να πληρώνουν τόσα στο δημόσιο;
Και τι απολαμβάνουν έναντι αυτών των φόρων, δημόσια παιδεία, υγεία ή ασφάλεια;
Αν αθροίσουμε συνταξιούχους και ανέργους 3,1 εκατ. συν 1,5 έχουμε 4,6 εκατ. άτομα.
Από την άλλη πλευρά έχουμε 2,5 εκατ. εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα συν το 1 εκατ. περίπου στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο (ΔΕΚΟ-Ναυπηγεία, ΣΕΚΑΠ, ΕΒΖ και εκατοντάδες άλλες περιπτώσεις που δεν εμφανίζονται σαν κρατικές επιχειρήσεις, αλλά αντλούν πόρους να καλύψουν τα ελλείμματά τους από το δημόσιο...).
Καθώς τα ταμεία των ασφαλιστικών είναι άδεια λόγω της «επαγγελματικής» κρατικής διαχείρισης από αποτυχόντες πολιτευτές και συνδικαλιστές (που είχαν σαν μοναδικό σκοπό τον προσωπικό πλουτισμό μέσω της υπεράσπισης των συμφερόντων των άλλων...) κάθε εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα πρέπει να φροντίζει εκτός από τα παιδιά του, και 2,24 άτομα. Συνταξιούχοι συν Εργαζόμενοι στο Δημόσιο συν Άνεργοι ίσον 5,6 εκατ. δια 2,5 εκατ. εργαζόμενοι ίσον 2,24 άτομα...
Είναι προφανές πως τα νούμερα δεν βγαίνουν. Κατά συνέπεια όποιος υπόσχεται επαναφορά στην εποχή της ευημερίας με δανεικά με ένα άρθρο ή δεν ξέρει τι του γίνεται ή είναι επικίνδυνος απατεώνας.
Η ήπια λύση...
Παρατηρώντας τις πολιτικές εξελίξεις, (αυτά που βλέπουμε στους ΑΝΕΛ θα τα δούμε και στα υπόλοιπα ανεμομαζέματα...) κάποιος μπορεί να καταλάβει πως η περίοδος της ευπιστίας στα μεγάλα λόγια και τον παραλογισμό σε βάρος των άλλων βολεμένων αγανακτισμένων βρίσκεται σε φάση αποδρομής...
Αυτό θα κάνει ευκολότερη την αποκάλυψη της αλήθειας και την ανακατανομή των συσχετισμών εργαζομένων, συνταξιούχων, ανέργων και δημόσιου τομέα...
Η εκταμίευση της δόσης σε συνδυασμό με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, την έναρξη των έργων υποδομής και άλλων επενδύσεων θα βοηθήσουν προσεχώς στην αλλαγή του κλίματος.
Η αυτόματη λύση...
Η αδυναμία συντήρησης μιας στρεβλής οικονομικά κατάστασης μπορεί να διατηρηθεί μόνο όσο υπάρχουν καταθέσεις και δανεικά. Μετά ακολουθεί η κατάρρευση και η αλλαγή των συσχετισμών μεταξύ συνταξιούχων, ανέργων και δημοσίων υπαλλήλων και εργαζομένων γίνεται αυτόματα...
Και η ήπια και η αυτόματη λύση οδηγούν στην έναρξη του επόμενου κύκλου οικονομικής ανάπτυξης. Ο δεύτερος τρόπος έχει μεγαλύτερο κοινωνικό κόστος. Ήδη, σε σχέση με το καλοκαίρι έχουμε απομακρυνθεί από το χειρότερο σενάριο. Ας προσέξουμε λοιπόν...
Η εκτίμηση που είχε εκφράσει πριν λίγες μέρες ο Κύπριος Νομπελίστας κ. Πισσαρίδης πως σε δυο χρόνια η Ελλάδα θα απογειωθεί κατά την άποψή μας έχει βάση...
Ο υπέρ πίστεως αγώνας που βρίσκεται σε εξέλιξη αφορά τη βιωσιμότητα του χρέους. Κατά ένα αυθαίρετο τρόπο η βιωσιμότητα του χρέους ορίζεται στο 120% του ΑΕΠ...
Βιωσιμότητα του χρέους σημαίνει πως τα έσοδα του κράτους επαρκούν για τις ανάγκες λειτουργίας του δημοσίου συν τόκους και χρεολύσια του χρέους.
Η Ελλάδα το 2012 υπολογίζεται να κλείσει με το χρέος στα 340 δισ. ευρώ, ενώ το ΑΕΠ θα πέσει στα 200 δισ. ευρώ.
Οι δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού προβλέπονται στα 72,3 δισ. ευρώ εκ των οποίων τα 60,6 δισ. ευρώ θα είναι πρωτογενείς, δηλ. δεν θα αφορούν τόκους.
Τα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού θεωρητικώς υπολογίζεται πως θα φτάσουν τα 56 δισ. ευρώ αλλά αν υπολογίσει κάποιος πως από την αρχή του χρόνου οι ανείσπρακτές οφειλές στο δημόσιο έχουν αυξηθεί κατά 11 δισ. ευρώ στα ταμεία θα μπουν λιγότερα χρήματα...
Για τόκους φέτος υπολογίζεται πως θα πληρώσουμε 11,7 δισ. ευρώ, ενώ του χρόνου με τις μειώσεις των επιτοκίων από τους «τοκογλύφους» τροϊκανούς οι τόκοι θα μειωθούν στα 8,9 δισ. ευρώ.
Ασκήσεις χρέους Νο 1
Με ένα χρέος 340 δισ. ευρώ και ένα επιτόκιο 1% θα πληρώναμε τόκους 3,4 δισ. το χρόνο. Αν υποθέσουμε πως τα έσοδα του κράτους είναι στα 50 δισ. ευρώ θα έμεναν άλλα 46,6 δισ. ευρώ.
Με χρέος 340 δισ. ευρώ και με επιτόκιο 4% θα πληρώναμε τόκους 13,6 δισ. ευρώ.
Αν ανέβει ο πληθωρισμός λόγω χαλαρής νομισματικής πολιτικής και τα επιτόκια φτάσουν στο 10% οι τόκοι θα έφταναν τα 34 δισ. ευρώ.
Με κρατικά έσοδα 50 δισ. ευρώ θα μας έμεναν 16 δισ. ευρώ για μισθούς, συντάξεις, νοσοκομεία, στρατό και παιδεία...
Το ίδιο χρέος λοιπόν με άλλα επιτόκια είναι βιώσιμο και με άλλα όχι...
Ασκήσεις χρέους Νο 2
Αν υποθέσουμε πως η Ελλάδα αποκτά βιώσιμο χρέος στο 120% του ΑΕΠ το οποίο στο τέλος του 2012 υπολογίζεται να φτάσει τα 200 δισ. ευρώ. Ήτοι ένα χρέος 240 δισ. ευρώ...
Τα 240 δισ. ευρώ χρέος με ένα επιτόκιο 3,5% θα μας άθροιζαν ετήσιους τόκους 8,4 δισ. ευρώ.
Με ένα επιτόκιο πληθωριστικής περιόδου όμως ύψους 10% θα άθροιζαν τόκους ύψους 24 δισ. ευρώ. Ένα ποσό απαγορευτικό για κρατικά έσοδα της τάξης των 50 δισ. που υπολογίζονται σήμερα θεωρημτικά ή των 35-40 που θα αναγκαστούν να πέσουν σύντομα ελλείψει φοροδοτικής ικανότητας...
Ασκήσεις χρέους Νο 3
Ας πάρουμε όμως και το κατά Μάαστριχτ βιώσιμο χρέος. Δηλ. αυτό που δεν ξεπερνά το 60% του ΑΕΠ. Με 200 δισ. σήμερα ΑΕΠ το χρέος θα έπρεπε να είναι στα 120 δισ. ευρώ.
Με 120 δισ. ευρώ ακόμη και με επιτόκια 10% οι τόκοι δεν θα ξεπερνούσαν τα 12 δισ. ευρώ.
Η βιωσιμότητα του χρέους λοιπόν είναι έννοια σχετική καθώς εξαρτάται από το ύψος των επιτοκίων δανεισμού αλλά και από τα έσοδα του κράτους.
Το ελληνικό κράτος είχε έσοδα περί τα 50 δισ. και όταν το ΑΕΠ ήταν στα 240 δισ. ευρώ και σκοπεύει να έχει περί τα 55 το 2013 με ΑΕΠ περί τα 190 δισ. ευρώ. Στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε;
Αυτό σημαίνει πως δεν φορολογεί εισόδημα αλλά συσσωρευμένα περιουσιακά στοιχεία. Άρα, αναγκάζει τους καταθέτες να αφαιρούν καταθέσεις για να πληρώνουν φόρους... Αυτό όμως έχει όρια γιατί οι καταθέσεις εξαντλούνται. Αν το 2012 οι βεβαιωμένες μη οφειλές φόρων και χαρατσιών που δεν πληρώθηκαν είναι περί τα 11 δισ. ευρώ, το 2013 εξαιτίας του λόγου αυτού θα είναι διπλάσιες...
Οι δαπάνες...
Το ελληνικό κράτος παρά τις οριζόντιες μειώσεις πληρώνει για μισθούς δημοσίου και συντάξεις δημοσίου περί τα 20,5 δισ. ευρώ το 2012. Συν 15,5 δισ. ευρώ επιχορηγήσεις των ασφαλιστικών ταμείων του ιδιωτικού τομέα μας κάνουν 36 δισ. ευρώ μόνο για μισθούς και συντάξεις. Πριν από δυο χρόνια ήταν πολύ πάνω από τα 40 δισ. ευρώ.
Δεν βγαίνουν τα νούμερα. Όσο οι πολιτικοί αρνούνται να το εξηγήσουν στην κοινωνία η κατάρρευση θα κρέμεται επί των κεφαλών μας ως δαμόκλειος σπάθη.
Ασκήσεις Ελλήνων
Ας τα μετρήσουμε από μια άλλη πλευρά. Η Ελλάδα έχει εργατικό δυναμικό περί τα 5 εκατ. άτομα. Οι συνταξιούχοι φτάνουν τα 3,1 εκατ. άτομα. Οι άνεργοι επίσημα υπολογίζονται σε 1,3 εκατ. αλλά στην πραγματικότητα ξεπερνούν το 1,5 εκατ. Αν υπολογίσουμε πως στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο απασχολούνται περί το 1 εκατ. μας μένουν για τον ιδιωτικό τομέα περί τα 2,5 εκατ. εργαζόμενοι.
Αυτά τα 2,5 εκατ. εργαζόμενοι πρέπει να παράξουν τα 55 δισ. ευρώ που είναι ο στόχος των κρατικών εσόδων, γιατί αυτοί αποτελούν την βάση της οικονομίας. Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο ανακυκλώνουν δεν παράγουν...
Στον κάθε εργαζόμενο στον ιδιωτικό τομέα αναλογούν περί τις 22.000 ευρώ έσοδα για τα κρατικά ταμεία συν τις ασφαλιστικές εισφορές... Πόσοι κερδίζουν στον ιδιωτικό τομέα πάνω από 22.000 ευρώ το χρόνο για να πληρώνουν τόσα στο δημόσιο;
Και τι απολαμβάνουν έναντι αυτών των φόρων, δημόσια παιδεία, υγεία ή ασφάλεια;
Αν αθροίσουμε συνταξιούχους και ανέργους 3,1 εκατ. συν 1,5 έχουμε 4,6 εκατ. άτομα.
Από την άλλη πλευρά έχουμε 2,5 εκατ. εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα συν το 1 εκατ. περίπου στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο (ΔΕΚΟ-Ναυπηγεία, ΣΕΚΑΠ, ΕΒΖ και εκατοντάδες άλλες περιπτώσεις που δεν εμφανίζονται σαν κρατικές επιχειρήσεις, αλλά αντλούν πόρους να καλύψουν τα ελλείμματά τους από το δημόσιο...).
Καθώς τα ταμεία των ασφαλιστικών είναι άδεια λόγω της «επαγγελματικής» κρατικής διαχείρισης από αποτυχόντες πολιτευτές και συνδικαλιστές (που είχαν σαν μοναδικό σκοπό τον προσωπικό πλουτισμό μέσω της υπεράσπισης των συμφερόντων των άλλων...) κάθε εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα πρέπει να φροντίζει εκτός από τα παιδιά του, και 2,24 άτομα. Συνταξιούχοι συν Εργαζόμενοι στο Δημόσιο συν Άνεργοι ίσον 5,6 εκατ. δια 2,5 εκατ. εργαζόμενοι ίσον 2,24 άτομα...
Είναι προφανές πως τα νούμερα δεν βγαίνουν. Κατά συνέπεια όποιος υπόσχεται επαναφορά στην εποχή της ευημερίας με δανεικά με ένα άρθρο ή δεν ξέρει τι του γίνεται ή είναι επικίνδυνος απατεώνας.
Η ήπια λύση...
Παρατηρώντας τις πολιτικές εξελίξεις, (αυτά που βλέπουμε στους ΑΝΕΛ θα τα δούμε και στα υπόλοιπα ανεμομαζέματα...) κάποιος μπορεί να καταλάβει πως η περίοδος της ευπιστίας στα μεγάλα λόγια και τον παραλογισμό σε βάρος των άλλων βολεμένων αγανακτισμένων βρίσκεται σε φάση αποδρομής...
Αυτό θα κάνει ευκολότερη την αποκάλυψη της αλήθειας και την ανακατανομή των συσχετισμών εργαζομένων, συνταξιούχων, ανέργων και δημόσιου τομέα...
Η εκταμίευση της δόσης σε συνδυασμό με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, την έναρξη των έργων υποδομής και άλλων επενδύσεων θα βοηθήσουν προσεχώς στην αλλαγή του κλίματος.
Η αυτόματη λύση...
Η αδυναμία συντήρησης μιας στρεβλής οικονομικά κατάστασης μπορεί να διατηρηθεί μόνο όσο υπάρχουν καταθέσεις και δανεικά. Μετά ακολουθεί η κατάρρευση και η αλλαγή των συσχετισμών μεταξύ συνταξιούχων, ανέργων και δημοσίων υπαλλήλων και εργαζομένων γίνεται αυτόματα...
Και η ήπια και η αυτόματη λύση οδηγούν στην έναρξη του επόμενου κύκλου οικονομικής ανάπτυξης. Ο δεύτερος τρόπος έχει μεγαλύτερο κοινωνικό κόστος. Ήδη, σε σχέση με το καλοκαίρι έχουμε απομακρυνθεί από το χειρότερο σενάριο. Ας προσέξουμε λοιπόν...
Η εκτίμηση που είχε εκφράσει πριν λίγες μέρες ο Κύπριος Νομπελίστας κ. Πισσαρίδης πως σε δυο χρόνια η Ελλάδα θα απογειωθεί κατά την άποψή μας έχει βάση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου