Αυτή η διαβόητη «λίστα Λαγκάρντ» δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα καινούργιο επεισόδιο ενός άθλιου καθημερινού σίριαλ στο οποίο μοιραία συμμετέχουμε όλοι, ανάκατα αθώοι και ένοχοι. Το σενάριο δεν προβλέπει τέλος, η δράση δεν κορυφώνεται. Λύση δεν διαφαίνεται και καθώς η μία παρανομία επικαλύπτει την άλλη, καθώς οι νέες θλιβερές αποκαλύψεις επισκιάζουν και αποκρύπτουν τις παλιές, καθαρτήρια έξοδος δεν προβλέπεται. Στη γνωστή ιστορία του Οιδίποδα, για να αναφέρουμε μια κατ' εξοχήν πολιτική τραγωδία, το ένα επεισόδιο φωτίζει δραματικά το προηγούμενο. Ωσπου το φως της αποτρόπαιας αλήθειας να τυφλώσει τον ήρωα και να σημάνει το καθαρτήριο τέλος του δράματος. Σε μας, αντίθετα, χρόνια τώρα, μέσα στην άρρωστη Πολιτεία κάθε νέο σκάνδαλο, κάθε νέα πολιτική και οικονομική ανομία, κρύβει την προηγούμενη και προετοιμάζει την επόμενη. Ζούμε διαδοχικές, καθημερινές συσκοτίσεις και μάταια περιμένουμε πως κάποια στιγμή θα ξυπνήσουν οι κοιμισμένες, ρέγχουσες Ερινύες.
Προφανώς η ζωή μας δεν είναι ένα «κλειστό» δράμα με αρχή, μέση και τέλος. Η αναφορά όμως στην τραγική περίπτωση του Οιδίποδα, μας βοηθά, πιστεύω, να εννοήσουμε καθολικά τα διάσπαρτα, ασυνείδητα κάποτε, επεισόδια της προσωπικής και πολιτικής μας ιστορίας. Εκείνο λοιπόν που δείχνουν όλα τα σκοτεινά επεισόδια της σήμερον, που έρχονται να προστεθούν και να αποκρύψουν, αντί να φανερώσουν, τα χθεσινά, είναι πως η δημοκρατία μας έχει αλλοιωθεί. Πως η πολιτική μας σκέψη έχει στρεβλωθεί. Κάθε κόμμα, κάθε πολιτικός, ακόμη και ο αξιότιμος Πρόεδρος της Δημοκρατίας και μαζί όλοι μας βλέπουμε τα πράγματα περισσότερο ως αμέτοχοι θεατές και λιγότερο ως συνεργοί. Θα μου πείτε (μια και το 'φερε η κουβέντα) ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έχει ρόλο πολιτικό. Του έχουν αφαιρεθεί δικαιώματα και δικαιοδοσίες. Ομως, ευτυχώς, δεν του έχει αφαιρεθεί ο λόγος. Αρα θα άξιζε να διακυβευτεί η θέση προκειμένου να τιμηθεί το αξίωμα. Τότε οι αήθεις προσβολές της «Χρυσής Αυγής» δεν θα τον αφορούσαν. Επειδή φασιστικό φαινόμενο δεν είναι μόνο η «ΧΑ». Είναι και η «λίστα Λαγκάρντ». Ακόμη χειρότερα: η «ΧΑ» δεν είναι το αίτιον. Είναι το αποτέλεσμα. Η «λίστα», οι όποιες ανήθικες αντιδημοκρατικές, αντιλαϊκές συμπεριφορές είναι το αίτιον.
Θα μου πει κάποιος - και με το δίκιο του -«Εγώ σε τι έβλαψα τη δημοκρατία; Εγώ φτωχός και τίμιος ήμουν και είμαι». Σέβομαι την «έντιμη φτώχεια» των πολλών. Εχω επιφυλάξεις για την πολιτική τους λογική. Εχουν ήδη περάσει σαράντα χρόνια περίπου από την επάνοδο στο δημοκρατικό πολίτευμα. Δεκάδες εκλογές έχουν γίνει. Εκατομμύρια ψηφοφόροι κινήθηκαν από το ένα κόμμα στο άλλο (μη λέμε ονόματα) επειδή, σε μεγάλο βαθμό, κάθε φορά ο κομματικός ντελάλης υποσχόταν διορισμούς, επιχορηγήσεις, διευκολύνσεις, θέσεις και αξιώματα.
Μας λένε κάποια καινοφανή κόμματα, «Εμείς είμαστε οι καθαροί. Εμείς θα καθαρίσουμε την κόπρο». Δεν υπάρχει κόμμα ή κομμάτι της Βουλής «αμόλυντο». Ολοι τους, «παλαιοί» και «νέοι», έχουν φανερώσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το πρόσωπό τους. Ολοι ακόμη και σήμερα συσκοτίζουν τα πράγματα καθώς, όπως δείχνει το νέο επεισόδιο της «λίστας», κινούνται με βάση, κυρίως, τις κομματικές ωφέλειες και όχι το εθνικό συμφέρον. Διαφορετικά θα είχαν καταλήξει (ακόμη και μέσα στην εγωπάθειά τους) σε μια κοινή γραμμή. Αλλά αυτό πότε έγινε στη Βουλή, όταν χρόνια τώρα, δεκάδες προφανείς παρανομίες πολιτικών έχουν παραγραφεί; Είτε με βάση τον επαίσχυντο («συνταγματικό») νόμο περί ευθύνης υπουργών είτε επειδή η καταδίκη του ενός βλάπτει τα συμφέροντα του άλλου.
Μοιραίοι λοιπόν και άβουλοι; Καταδικασμένος ο αυτοπαρουσιαζόμενος ως δημοκρατικός λαός της Ελλάδας να βλέπει, χωρίς μια κάποια αντίδραση, την καθημερινή φθορά της δημοκρατίας του; Αμέτοχοι όλοι μας, όπως θέλουμε να πιστεύουμε, στο συνεχιζόμενο έγκλημα. Αδιάφθοροι εμείς, διεφθαρμένοι οι άλλοι; Η άποψή μου είναι πως τίποτε, ούτε η δημοκρατία δεν είναι αυταπόδεικτο και δεδομένο. Η δημοκρατία είναι συνεχής, καθημερινή πρακτική και διαδικασία. Με δικαιώματα και υποχρεώσεις για τον καθένα. Με νόμους και κανόνες συνταγματικούς που κάποια στιγμή, αύριο το πρωί, πρέπει να ενεργοποιηθούν. Η δημοκρατία είναι πάνω από κόμματα, συμφέροντα πολιτικά και σκοπιμότητες. Είναι πάνω ακόμη και από τους «αδικημένους» δικαστές και τους υπαλλήλους της Βουλής... Η δημοκρατία οφείλει να λειτουργεί θετικά και αποτρεπτικά. Οι νόμοι να εφαρμόζονται χωρίς αλλοιώσεις. Σκληρά αλλά δίκαια. Για όλους τους αποδεδειγμένα ένοχους, ανώνυμους και επώνυμους. Αυτό πρέπει να απαιτήσουμε όλοι, πέρα από τις κομματικές προτιμήσεις μας. Εφαρμογή των νόμων. Διαφορετικά ενθαρρύνουμε την παρανομία. Πολιτική, κοινωνική, οικονομική. Διαφορετικά όλοι μας, χωρίς ίσως να το αντιλαμβανόμαστε, με άλλοθι και τη «λίστα Λαγκάρντ», εγγραφόμαστε στη «λίστα» μιας άρρωστης δημοκρατίας. Από όπου κανείς δεν θα μπορέσει να μας σβήσει.
ΠΗΓΗ
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=491543
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου