ΙΔΙΩΤΙΚΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟ

Γράφει ο Γ.Β.
Με κανέναν εργαζόμενο δεν έχω τίποτα. Προσπαθώ να αποτυπώσω τις σκέψεις μου κατά τρόπο ουδέτερο και να είμαι όσο γίνεται αντικειμενικός.
Οι εργαζόμενοι πολίτες με εξαρτημένη εργασία, απασχολούνται στο χώρο της ιδιωτικής οικονομίας ή το Δημόσιο{με την ευρεία έννοια}.
Στον ιδιωτικό τομέα αν ο εργαζόμενος δεν κάνει αυτό που θέλει ο εργοδότης , η απόλυση του θεωρείται αυτονόητη.
Αυτονόητη είναι επίσης η υπέρβαση {χωρίς πρόσθετη αμοιβή} του κανονικού ωραρίου αν απαιτείται καθώς και η πλήρης απασχόληση κατά τη διάρκεια της εργάσιμης ώρας ,χωρίς κρυφές διακοπές,απουσίες κ.λ.π. τερτίπια αποφυγής της δουλειάς.
Στον ιδιωτκό τομέα μπορεί να γίνεις άνεργος ανά πάσα στιγμή και να αναγκαστείς να κάνεις οδυνηρούς συμβιβασμούς, προκειμένου να εξασφαλίσεις ένα στοιχειώδες μεροκάματο, για να τα βγάλεις πέρα.
Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι σ'όλη τη ζωή τους πρέπει να προσπαθούν και να αυτοβελτιώνονται , με δεδομένο πως ότι εισόδημα απολαμβάνουν, το κερδίζουν με την αξία τους και την ποιότητα της δουλειάς τους.
Καθημερινά η εργασιακή τους απόδοση και η συμπεριφορά τους αξιολογείται απ'τον εργοδότη τους και αυτή η αξιολόγηση αποτελεί τη βάση για το αν και πόσο θα παραμείνουν  στη θέση τους
Ο ιδιωτικός υπάλληλος δεν έχει εφάπαξ αποζημίωση όταν βγαίνει στη σύνταξη και με λίγα λόγια, η μόνη εγγύηση ότι δεν θα μείνει άνεργος, είναι η προσωπική ικανότητα και η αξία του.
Στο Δημόσιο τομέα όλα -μα όλα-είναι εντελώς διαφορετικά.
Ο εργαζόμενος είναι μόνιμος και αυτή την μονιμότητα δεν την χάνει σχεδόν ποτέ και με τίποτα.
Δεν υπάρχει αξιόπιστο σύστημα αξιολόγησης και όλοι αμείβονται με κριτήρια που δεν έχουν σχέση με την προσωπική τους ικανότητα.
Οι μόνιμοι υπάλληλοι του Δημοσίου αισθάνονται ασφαλείς . Ξέρουν πως δεν πρόκειται να χάσουν ποτέ τη δουλειά τους  και πως ο μισθός τους θα πέφτει κάθε μήνα ό,τι και να γίνει
Γνωρίζουν άριστα πως κι αν ακόμα δεν δουλέψουν όσο χρειάζεται, δεν πρόκειται να χαθεί ο κόσμος. Καμία συνέπεια δεν θα υπάρχει εναντίον τους . Εξ αιτίας της έλειψης κινήτρου , δεν έχουν κανένα λόγο να βελτιωθούν κι έτσι με τα χρόνια , κυριολεκτικά χάνουν και τις όποιες προσωπικές ικανότητες είχαν στο ξεκίνημα της καριέρας τους.
Στον Δημόσιο τομέα αν κάποια υπηρεσία καταργηθεί, το προσωπικό δεν απολύεται Το κράτος μεταφέρει αυτό το προσωπικό σε κάποια άλλη υπηρεσία ακόμα και αν η υπηρεσία αυτή δεν έχει ανάγκη από υπαλλήλους.Ποιός πληρώνει γι αυτό ; Μα φυσικά ο Έλληνας φορογούμενος.
Ας σημειωθεί πως οι διάφορες Δημόσιες υπηρεσίες υπάρχουν για να βοηθούν τον Έλληνα πολίτη στις δραστηριότητές του και συντηρούντα κυρίως από το προϊόν της ιδιωτικής οικονομίας. Το κράτος δηλαδή στραγγίζει τον τομέα της ιδιωτικής οικονομίας για να συντηρεί ένα Δημόσιο με τα χαρακτηριστικά που προαναφέραμε.Και δεν το συντηρεί απλά . το προστατεύει με κάθε τρόπο.
Τα πάντα γίνονται και συντελούνται για να ζει και να βασιλεύει το δημόσιο αυτής της μορφής. Πολιτικό σύστημα, συνδικαλιστές κόμματα και ΜΜΕ ,όλοι βοηθούν με τον τρόπο τους να μην αλλάξει τίποτα. Τώρα πως γίνεται μια κατηγορία εργαζομένων -στην ίδια χώρα-να έχουν αποκτήσει τόσα προνόμια  σε σχέση με άλλους εργαζόμενους και κυρίως σε σχέση με τις αντικειμενικές δυνατότητες της οικονομίας μας , ας βγει κάποιος υπεύθυνος να μας το πει.
Για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα  μιλούν σπάνια .Λες και δεν υπάρχουν.Κι ας βρίσκονται οι τελευταίοι σε δεινή θέση .Κι ας βιώνουν καθημερινά την ανασφάλεια και τον κίνδυνο της απόλυσης .Ποιός όμως θα μας πει κάτι γι αυτή την άνιση μεταχείρηση μεταξύ δύο κατηγοριών εργαζομένων; Μια μεταχείρηση που είναι ταυτόχρονα άδικη , ανήθικη και απαράδεκτη.Απάντηση βέβαια δεν περιμένουμε.Το πελατειακό πολιτικό σύστημα και ο σάπιος κορμός του ,ξέρουν να σιωπούν όταν   θίγονται τα συμφέροντά του.