Η συζήτηση για τις αιτίες που οδήγησαν την Ελλάδα στη χρεοκοπία και στη δραματική οπισθοδρόμηση της κοινωνικής και οικονομικής ζωής, εξακολουθεί να είναι έντονη και αρκετά φορτισμένη.
Από το "να πληρώσουν αυτοί που τα έφαγαν" μέχρι το " μαζί τα φάγαμε " που ισχυρίστηκε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης,αναπτύσσονται ένα σωρό απόψεις και επιχειρήματα που κατατείνουν- πλην ολίγων εξαιρέσεων -στο να καταγγέλλουν οι μεν τους δε, ανάλογα με την κομματική ταμπέλα που φέρει ο καθένας στο μέτωπό του.
Γνωρίζουμε ότι το έλλειμμα του δημοσίου δημιουργείται από τη διαφορά μεταξύ εσόδων και εξόδων του κράτους.
Η Ελλάδα για πολλά χρόνια τώρα είχε έσοδα που υπολείπονταν από τα έξοδα, γι αυτό και κάθε φορά κατέφευγε σε δανεισμό για να καλύψει το άνοιγμα.
Η στέρηση των εσόδων οφείλεται στην αναποτελεσματικότητα των φοροεισπρακτικών μηχανισμών του κράτους και την εκτεταμένη ύπαρξη φοροδιαφυγής,φοροκλοπής ,φοροαποφυγής και εισφοροδιαφυγής. Τα αυξημένα έξοδα προέρχονται από τη διόγκωση του δημόσιου τομέα, το πλεονάζον προσωπικό ,τον ελλειπή έλεγχο των δημόσιων δαπανών,τη σπατάλη και την κακοδιαχείριση σε δημόσιους φορείς και επιχειρήσεις{ΔΕΚΟ}. Είναι το αποτέλεσμα της λειτουργίας ενός κράτους πελατειακού, ρουσφετολογικού, ανίκανου και διεφθαρμένου, που επέτρεψε να στηθεί γύρω από τον δημόσιο τομέα, ένα φαγοπότι χωρίς προηγούμενο, ένα όργιο σπατάλης και διαφθοράς που βύθισε τον τόπο στην υπανάπτυξη την καθυστέρηση και τη διαπλοκή.
Τα ελλείμματα λοιπόν δημιουργούσαν την ανάγκη για νέους δανεισμούς. Οι νέοι δανεισμοί προσέθεταν τόκους {μόνο για το 2011 θα πληρωθούν τόκοι 16δις ευρώ ή το 6,8%του ΑΕΠ} και ο κύκλος συνεχίζονταν ασταμάτητος μέχρι που η δυνατότητα της οικονομίας μας αποκαλύφθηκε πως δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις ενός τέτοιου δανεισμού. Και εκεί ξυπνήσαμε. Ή μάλλον μας ξύπνησαν.
Το 1970 το δημόσιο χρέος της χώρας ήταν 300εκ.ευρώ ή το20% του ΑΕΠ. Το 1981 ήταν 2δις και 29.5% αντίστοιχα. Το 1996 ήταν 100 δις ευρώ και το 110% του ΑΕΠ. Το 2004 187 δις ευρώ και 126% του ΑΕΠ. Το 2010 θα είναι 340 δις ευρώ και 144%του ΑΕΠ.
Όλες οι κυβερνήσεις , εφάρμοσαν μια ξέφρενη , επεκτατική, δημοσιονομική πολιτική και δημιούργησαν στον Έλληνα μια επίπλαστη ευημερία , υποθηκεύοντας το μέλλον της χώρας με αλόγιστους δανεισμούς.
Είναι αλήθεια πως μια γενιά καλοπέρασε. Τα δανεικά διοχετεύθηκαν σ'ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία {σε κάποιους περισσότερα, σε άλλους λιγότερα}που έζησε ένα επίπεδο ζωής που δεν του ανήκε , μιας και ήταν σε βάρος της επόμενης γενιάς..
Το δεύτερο μεγάλο λάθος ήταν, ότι τα δάνεια δεν χρησιμοποιήθηκαν για να δημιουργηθούν στη χώρα υποδομές και να αυξηθεί η παραγωγική της δυνατότητα ,αλλά τα ξοδέψαμε στην κατανάλωση ,στα μπουζούκια ,τις ταβέρνες τις εκδρομές και αγοράζοντας εισαγόμενα αγαθά.
Το τρίτο τραγικό λάθος , που δείχνει την ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος και τη χρεοκοπία της υπάρχουσας πολιτικής τάξης είναι ότι οι πολιτικοί μας δεν προειδοποίησαν έγκαιρα το λαό για τον κατήφορο που είχε πάρει η χώρα, ούτε προέβησαν στη λήψη ουσιαστικών διορθωτικών μέτρων. Τουναντίον συνέχιζαν το δανεισμό ,διευρύνοντας το πελατειακό κράτος με παροχές-ρουσφέτια, εξαγοράζοντας στην ουσία τις καρέκλες της εξουσίας.
Ύστερα από όλη αυτή την ακατανόητη και καταστρεπτική πορεία μιας ολόκληρης κοινωνίας {κομμάτων, κυβερνήσεων , πολιτικών και πολιτών}, έχω τη γνώμη πως το χειρότερο δεν είναι η αρνητική ανατροπή των δημοσιονομικών δεδομένων, που έβαλε τη χώρα σε πορεία φτώχειας ,αλλά ο αντίκτυπος που είχε στις συνήθειες , τα πιστεύω και το χαρακτήρα του λαού.
Ενός λαού που γαλουχήθηκε σ'ένα τρόπο ζωής που του έχει γίνει δεύτερη φύση και που έχει ψηλά στον κώδικα αξιών του το προσωπικό του βόλεμα, την αρπαχτή , το παράνομο και εύκολο κέρδος , την απάτη , το αραλίκι στο δημόσιο, την γρήγορη συνταξιοδότηση, τον άκρατο ατομικισμό, την καταπάτηση των νόμων, τη φοροδιαφυγή.
Αυτά πώς θα ξεπεραστούν;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου