τα πράσινα νερά της υποκρισίας
κι αποκοιμήθηκα
στις γκρίζες σκιές των αισθήσεων
που συγκρούονται με το φτερούγισμα
της νόησης
και τους ώριμους καρπούς των δέντρων .
Θολά πρωινά
μιας ζωής απόμακρης
κρυμμένης στις γωνίες των φόβων
στρεβλώνουν εικόνες και κραυγές
έτσι που να μη φτάνουν
ν'ανιχνεύουν τον αχό της ψυχής
που μες απ΄τις λέξεις μου
χύνεται στα μάτια σου διάφανος
σ'ένα χρόνο που ρέει ασταμάτητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου