ΜΗΠΩΣ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ .....ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ;

Δυσάρεστο ξάφνιασμα προκαλούν σε μισθωτούς και συνταξιούχους οι υπαναχωρήσεις της κυβέρνησης στις διαπραγματεύσεις για το άνοιγμα των «κλειστών επαγγελμάτων». Από την αδιαλλαξία, την αποφασιστικότητα και την αδιαφορία (διαλέγετε και παίρνετε, ότι προτιμάτε), για τα σκληρά κοψίματα σε μισθούς, συντάξεις, επιδόματα, δώρα κλπ, για μισθωτούς και συνταξιούχους, περάσαμε σήμερα στην ανάγκη του εξαντλητικού… διαλόγου. Διάλογος όμως, για τί;

Διάλογος για να τρέχεις χιλιόμετρα τα Σαββατοκύριακα να βρεις φαρμακείο.

Διάλογος, για να μην μπορείς να ασκήσεις ένα επάγγελμα ενώ έχεις όλα τα απαιτούμενα προσόντα.

Διάλογος για να γίνει το παιδί σου, όπως κι εσύ φαρμακοποιός, όχι όμως και του γείτονα, που είναι εργάτης!

Διάλογος για να μπορείς να γίνεις τελικά φαρμακοποιός στη …. Γαύδο ή το Γαϊδουρονήσι.

Διάλογος για ελάχιστες αμοιβές και τιμές, ενώ εσύ είσαι στην ανεργία.

Διάλογος, για την διασφάλιση τάχατες, των ταμείων και των εσόδων του δημοσίου, σε κλάδους όπου η εισφορο- και η φοροδιαφυγή χτυπάει… κόκκινο. Και όλα αυτά ενώ ως κυβέρνηση δηλώνεις πως δεν σ’ ενδιαφέρει το πολιτικό κόστος!

Όταν βουλευτές και υπουργοί σου, όταν δεν κρύβονται, αναρωτιούνται αν τα μέτρα είναι σύμφωνα με την… ιδεολογία τους.

Όταν προασπίζεσαι τις πιο σκληρές συντεχνίες κυριλέ επιστημόνων-επαγγελματιών, αδιαφορώντας για χιλιάδες άνεργους νέους επιστήμονες, που έχουν το δικαίωμα να μπορούν να αποφασίζουν αυτοί για το μέλλον τους.

Όταν, ενώ μιλάς πολύ για ανάπτυξη, την αντιλαμβάνεσαι ως επιδοτήσεις και ξεζούμισμα του δημόσιου κορβανά.

Όταν ξεχνάς ότι στις δύσκολες ώρες που περνά ο τόπος αυτό που χρειάζεται είναι η διαμόρφωση ενός πλαισίου για να αναπτυχθούν οι καλύτεροι.

Απαισιόδοξο λοιπόν το μήνυμα που στέλνουν οι κυβερνώντες για τα μελλούμενα. Κι εμείς οι υπόλοιποι, βυθισμένοι στην κρίση ζούμε την αποθέωση του κορπορατισμού που λέγεται Ελληνικό κράτος. Ποιος θα μπορέσει να τους συνεφέρει; Μια σκέψη με βασανίζει: Μήπως ο συμπαθής ευτραφής κυριούλης, που είπε ότι το μνημόνιο είναι…. ευτυχία είχε τελικά δίκιο;

ΠΗΓΗ: ΒΗΜΑ 3-1-2011 ΣΤ.ΚΑΤΡΑΝΙΔΗΣ