ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠ'ΟΛΑ ΤΑ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΑ , ΤΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΜΟΡΦΩΣΗΣ

 Του Γιάννη Οικονόμου

Η Ελλάδα βρίσκεται μέσα στη δίνη της μεγαλύτερης οικονομικής και αξιακής κρίσης που γνώρισε ποτέ. Ίσως το χειρότερο από όλα είναι το γεγονός ότι ενώ η κρίση εξελίσσεται και βαθαίνει κοινωνία και πολιτικό σύστημα κινούνται στον αστερισμό του περίπου.

Αντί για καθαρές κουβέντες και συγκροτημένη στρατηγική η κυβέρνηση αναμασά μισόλογα και με την ατέρμονη μετρολογία και τα αλλεπάλληλά αδιέξοδα, υποβάλει τον κόσμο στο μαρτύριο της σταγόνας.

Αντί για καθαρές και απλές εξηγήσεις για το τι θα συνέβαινε αν η χώρα δεν έπαιρνε τη χρηματοδότηση το περασμένο Μάιο, δηλαδή για το τι σημαίνει χρεωκοπία σε ότι αφορά τη ζωή του καθενός μας , ακούγονται θεωρίες συνομωσίας, αντιμνημονιακές υστερίες και
μαγικές συνταγές.

Αντί για γενναίες παραδοχές η κονωνία βολεύεται με την αποδοχή της στερεότυπης αντίληψης ότι τα 300 δις ευρώ, που είναι το δημόσιο χρέος μας, τα φάγανε οι πολιτικοί.

Όλα αυτά που συμπυκνώνονται σε μια από τις χειρότερες συνήθειες μας που είναι να κρύβουμε τα προβλήματα κάτω από το χαλί, καθόλου άσχετα δεν είναι με το πώς φτάσαμε μέχρι εδώ και συνδέοντα με το μεγαλύτερο έλλειμμα που έχει η χώρα μας τα τελευταία 30
χρόνια.

Το έλλειμμα παιδείας που έχει σαν αποτέλεσμα το έλλειμμα μόρφωσης. Γιατί σε μια μορφωμένη χώρα κανένας πολιτικός δεν θα τολμούσε να το παίξει «πατριώτης» και εθνοσωτήρας ταΐζοντας τον κόσμο κουτόχορτο, βαφτίζοντας, σε καιρό μεγάλης κρίσης, τους μικροκομματικούς τακτικισμούς σε εναλλακτικές πολιτικές.

Σε μια μορφωμένη κοινωνία δεν θα στέριωναν οι πολιτικοί – celebrity, που πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες και που αν ξύσεις λίγο την λαμπερή τους επιφάνεια τους θα βρεις από κάτω το απόλυτο τίποτα.

Μια μορφωμένη κοινωνία δεν θα καταδεχόταν ποτέ να ανταλλάξει τη ψήφο της, να ξεπουλήσει δηλαδή τη συνείδηση της για να βολευτεί και να εξυπηρετηθεί. Μια μορφωμένη κοινωνία δεν θ έφτανε ποτέ στο σημείο να ενδιαφέρεται περισσότερο για το ποιος θα αποχωρήσει από τα reality παρά για το ποιος δήμαρχος θα διαχειριστεί τις τύχες της τοπικής κοινωνίας.

Σε μια μορφωμένη χώρα, οι πολίτες θα είχαν αυτοπεποίθηση, δεν θα έβλεπαν παντού φαντάσματα και εχθρούς, θα είχαν ανοιχτά τα μάτια και τα αυτιά τους στο κόσμο γύρω τους.

Για μια μορφωμένη κοινωνία το έγκλημα θα ήταν έγκλημα, και θα αξίωνε την ίδια αντιμετώπιση ανεξάρτητα αν γίνονταν από μπράβους, ένστολους, κουκουλοφόρους, ξένους ή ντόπιους κακοποιούς Μια μορφωμένη κοινωνία θα απαιτούσε συνθήκες άμιλλας, δεν θα φοβόταν να αναζητήσει και να επιβραβεύσει τους καλύτερους και θα απεχθανόταν τις λογικές της ισοπέδωσης και
της τεχνητής ομοιομορφίας προς τα κάτω.

Μια μορφωμένη κοινωνία θα μπορούσε να ξεχωρίσει την είδηση, τη κριτική και την ανάλυση από τη στρατευμένη δημοσιογραφία.

Σε μια μορφωμένη χώρα θα υπήρχε παραγωγικός ιστός, θα υπήρχε παραγωγική ταυτότητα και κουλτούρα εξωστρέφειας για την οικονομία και τις επιχειρήσεις.

Μια μορφωμένη κοινωνία θα οδηγούσε τα καλύτερα μυαλά της στο στίβο της επιχειρηματικότητας και της πραγματικής οικονομίας και όχι σε αντιπαραγωγικές για την οικονομία και την ανταγωνιστικότητα της χώρας θέσεις.

Μόνο αν αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά αυτό το έλλειμμα μόρφωσης , θα ξεφύγουμε οριστικά από το φαύλο κύκλο της μιζέριας, της εξάρτησης , της χρεοκοπίας.

*Εκπρόσωπος Τύπου Δημοκρατικής Συμμαχίας

ΠΗΓΗ: NEWPOST.GR 4-1-2011