Και τώρα τι κάνουμε; Βρεθήκαμε στη μέση μιας τρικυμισμένης θάλασσας, καταμεσής στο πέλαγος,χωρίς να φαίνεται στεριά πουθενά. Και αντί να κοιτάξουμε πως θα σωθούμε , εμείς αναλωνόμαστε σε πράξεις και δραστηριότητες ,που λίγη σχέση έχουν με το βασικό στόχο που είναι η σωτηρία μας.
Βαδίζουμε σε ένα δρόμο εξαιρετικά δύσκολο και απρόβλεπτο , με υπαρκτό και ολοφάνερο τον κίνδυνο να βρεθούμε ξαφνικά στο βυθό . Ο πολύς κόσμος το διαισθάνεται και κάνει ατομικά και μεμονωμένα ό,τι μπορεί για να περισώσει τα του οίκου του, με κινήσεις που υπαγορεύονται περισσότερο από το ένστικτο.
Η χώρα διέρχεται μια κρίση ιστορικών διαστάσεων, που δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι ταυτόχρονα και κοινωνική, ηθική , πολιτιστική,θεσμική , κρίση πολιτικής εκπροσώπησης.Για να μείνουμε ζωντανοί μέσα σ'αυτό τον ορυμαγδό της φουρτούνας και να έχουμε τις λιγότερες απώλειες ,απαιτείται η προσπάθεια όλων.
Όσοι δεν θέλουν να συμμετάσχουν σ'αυτή, με πραγματική διάθεση και ειλικρίνεια ,είναι ανάγκη επιτέλους η κοινωνία να τους βάλλει στο περιθώριο.Άπαξ δια παντός. Να καταστούν δακτυλοδεικτούμενοι.Είτε πρόκειται γι αυτούς που δεν προσφέρουν ούτε ένα ευρώ στα δημόσια έσοδα, είτε είναι ανίκανοι πολιτικοί που χρησιμοποιούν το κοινοβούλιο σαν επάγγελμα, είτε έχουμε να κάνουμε με κάθε λογής διαπλεκόμενους,που ζουν πλουσιοπάροχα από τον κόπο των απλών πολιτών, τους οποίους κυριολεκτικά καταληστεύουν.
Υπέρτατος λοιπόν στόχος , να μην μπατάρει το καράβι και βρεθούμε στο βυθό, επιβάτες και πλήρωμα.Πώς όμως; Ψάχνοντας συνέχεια για δανεικά ,που δεν είναι τίποτε άλλο από κάτι που μοιάζει με τεχνητή αναπνοή , λίγο πριν από το τελικό ξεψύχισμα; Ή απλώνοντας το χέρι στον κάθε αλαζόνα Ευρωπαίο, ικετεύοντάς τον να μας κρατάει στη ζωή επικαλούμενοι τις υπηρεσίες που του προσφέραμε σαν λαός ,καταναλώνοντας απερίσκεπτα τα προϊόντα της χώρας του; Αυτά τελειώσανε πλέον. Οριστικά. Και αν κάποιος βρεθεί να βοηθήσει, θα το κάνει αφού υποθηκεύσει για λογαριασμό του, το μέλλον των εγγονιών μας Αυτό είναι βέβαιο.
Τι μένει λοιπόν;Απλά πράγματα και σταράτα.Να δημιουργήσουμε το σωστό κλίμα και τις κατάλληλες συνθήκες για την ανάπτυξη επιχειρήσεων.Πλαίσιο καθαρό και νόμοι που θα εφαρμόζονται σε όλους και δεν θα αλλάζουν κάθε λίγο και λιγάκι Να δουλέψουμε με κέφι και οργάνωση,για να παράγουμε προϊόντα φτηνά, που θα αντικαταστήσουν τα εισαγόμενα.Να κάνουμε εξαγωγές με προϊόντα ανταγωνιστικά στις αγορές που απευθύνονται. Τουτέστιν να παράγουμε καινούριο πλούτο. Μόνο με αυτόν θα μπορέσουμε να ξεχρεωθούμε. Μόνο με οικονομική αυτοδυναμία, θα μας υπολογίζουν οι αποκαλούμενοι συνεταίροι μας.
Καλές είναι οι διαδηλώσεις , οι διαμαρτυρίες, τα "δεν πληρώνω", οι απεργίες ,οι κατηγορίες του παρελθόντος για τις ευθύνες που υπάρχουν, που το καράβι ξανοίχτηκε τόσο πολύ με τέτοιο καιρό. Προσφέρουν κάποιο σωσίβιο στους τρομοκρατημένους επιβάτες του καραβιού που θαλασσοπνίγεται; Πολύ αμφιβάλλω . Για να μην πούμε ότι σε πολλές περιπτώσεις είναι ένας αγώνας να διασωθούν κάποιοι κολυμπώντας στις πλάτες άλλων.Αυτό το τελευταίο η κοινωνία δεν πρέπει να το επιτρέψει για κανένα λόγο . Αρκετά πια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου