Η τελευταία Σύνοδος Κορυφής έδωσε μια μεγάλη ανάσα στην ελληνική προσπάθεια εξόδου από την κρίση χρέους. Χωρίς αμφιβολία, ο πρωθυπουργός πέτυχε να κερδίσει το χρόνο που έχει ανάγκη η χώρα. Εντούτοις, όμως, δεν φαίνεται να έχει εξασφαλίσει τη συμπαράσταση των υπουργών του στη μεγάλη μάχη που διεξάγεται. Η εικόνα στο υπουργικό συμβούλιο της περασμένης Κυριακής, που ακολούθησε το τέλος της συνόδου, αποτύπωνε ανάγλυφα την απόσταση που κρατάνε οι περισσότεροι υπουργοί στην προσπάθεια που καταβάλλει ο Γιώργος Παπανδρέου.
Στην πλειοψηφία τους αποδεικνύουν καθημερινά ότι δεν συστρατεύονται στον «υπέρ πάντων αγώνα» για να αντιστραφεί η πορεία της οικονομίας. Αντίθετα, συνεχίζουν να συμπεριφέρονται όπως πάντα, σκεπτόμενοι ότι η κρίση παρέχει σε προσωπικό επίπεδο ευκαιρίες για ανάδειξη. Αυτό είναι εξαιρετικά λυπηρό, καθώς σημαίνει απώλεια χρόνου και κυρίως απώλεια αξιοπιστίας στο εξωτερικό.
Η Ελλάδα βρέθηκε πρόσφατα στην τραγική θέση να ομφαλοσκοπεί, όσον αφορά το κατά πόσον πρέπει ή όχι να κάνει αποκρατικοποιήσεις και να πουλήσει δημόσια περιουσία.
Το θέμα, όπως γίνεται πάντα σ’αυτή τη χώρα, τέθηκε με στρεβλό τρόπο. Ακολούθησαν επιθέσεις κατά της τρόικας, για ν’ αναγκαστεί εν τέλει ο πρωθυπουργός με μια κίνηση επικοινωνιακού χαρακτήρα να επιχειρήσει να αποκλείσει άπαξ διά παντός την πώληση κρατικής γης.
Όταν προ ημερών ο Γιώργος Παπανδρέου εξηγούσε στο υπουργικό συμβούλιο τα αποτελέσματα της πρόσφατης άτυπης συνόδου, ήταν φανερό ότι τα περισσότερα μέλη του ένιωσαν ανακούφιση, ακούγοντάς τον να αποκλείει το ενδεχόμενο ανασχηματισμού… Αντίθετα, η έκφρασή τους αποκάλυπτε ανησυχία, όταν ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε σε αλλαγές, αποκρατικοποιήσεις ή ακόμα και σε αξιοποίηση της κρατικής περιουσίας.
Αναμφίβολα εκείνη τη στιγμή οι πιο πολλοί υπουργοί θα σκέφτονταν τις μελλοντικές συγκρούσεις με τους συνδικαλιστές και θα έφριτταν.
Ασφαλώς βαθιά μέσα τους θα ήταν βέβαιοι ότι δεν πρέπει ούτε να συγκρουστούν με τους εργατοπατέρες αλλά ούτε και να χάσουν τη θέση τους στο υπουργικό συμβούλιο.
Αυτό σημαίνει ότι το αποτέλεσμα θα κριθεί με βάση την ταλάντωση γύρω από το τίποτα και θα είναι εν τέλει μια τρύπα στο νερό. O χρόνος θα περάσει ανεκμετάλλευτος και η συνολική κατάσταση της χώρας θα βρεθεί το αργότερο σε ένα εξάμηνο και πάλι σε σημείο τραγικό, με την πτώχευση και τα επακόλουθά της να προβάλλουν ως φυσική κατάληξη της προβληματικής Ελλάδας.
Αυτονόητο είναι ότι άνθρωποι που δεν πιστεύουν στην ανάγκη να διορθωθούν τα πολλά στραβά που ταλανίζουν την Ελλάδα, δεν θα αγωνιστούν για να γίνουν αλλαγές. Αντίθετα, με τον τρόπο τους θα τις σαμποτάρουν, με αποτέλεσμα την ήττα της πατρίδας
ΠΗΓΗhttp://www.isotimia.gr/default.asp?pid=24&ct=56&artid=94657
Στην πλειοψηφία τους αποδεικνύουν καθημερινά ότι δεν συστρατεύονται στον «υπέρ πάντων αγώνα» για να αντιστραφεί η πορεία της οικονομίας. Αντίθετα, συνεχίζουν να συμπεριφέρονται όπως πάντα, σκεπτόμενοι ότι η κρίση παρέχει σε προσωπικό επίπεδο ευκαιρίες για ανάδειξη. Αυτό είναι εξαιρετικά λυπηρό, καθώς σημαίνει απώλεια χρόνου και κυρίως απώλεια αξιοπιστίας στο εξωτερικό.
Η Ελλάδα βρέθηκε πρόσφατα στην τραγική θέση να ομφαλοσκοπεί, όσον αφορά το κατά πόσον πρέπει ή όχι να κάνει αποκρατικοποιήσεις και να πουλήσει δημόσια περιουσία.
Το θέμα, όπως γίνεται πάντα σ’αυτή τη χώρα, τέθηκε με στρεβλό τρόπο. Ακολούθησαν επιθέσεις κατά της τρόικας, για ν’ αναγκαστεί εν τέλει ο πρωθυπουργός με μια κίνηση επικοινωνιακού χαρακτήρα να επιχειρήσει να αποκλείσει άπαξ διά παντός την πώληση κρατικής γης.
Όταν προ ημερών ο Γιώργος Παπανδρέου εξηγούσε στο υπουργικό συμβούλιο τα αποτελέσματα της πρόσφατης άτυπης συνόδου, ήταν φανερό ότι τα περισσότερα μέλη του ένιωσαν ανακούφιση, ακούγοντάς τον να αποκλείει το ενδεχόμενο ανασχηματισμού… Αντίθετα, η έκφρασή τους αποκάλυπτε ανησυχία, όταν ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε σε αλλαγές, αποκρατικοποιήσεις ή ακόμα και σε αξιοποίηση της κρατικής περιουσίας.
Αναμφίβολα εκείνη τη στιγμή οι πιο πολλοί υπουργοί θα σκέφτονταν τις μελλοντικές συγκρούσεις με τους συνδικαλιστές και θα έφριτταν.
Ασφαλώς βαθιά μέσα τους θα ήταν βέβαιοι ότι δεν πρέπει ούτε να συγκρουστούν με τους εργατοπατέρες αλλά ούτε και να χάσουν τη θέση τους στο υπουργικό συμβούλιο.
Αυτό σημαίνει ότι το αποτέλεσμα θα κριθεί με βάση την ταλάντωση γύρω από το τίποτα και θα είναι εν τέλει μια τρύπα στο νερό. O χρόνος θα περάσει ανεκμετάλλευτος και η συνολική κατάσταση της χώρας θα βρεθεί το αργότερο σε ένα εξάμηνο και πάλι σε σημείο τραγικό, με την πτώχευση και τα επακόλουθά της να προβάλλουν ως φυσική κατάληξη της προβληματικής Ελλάδας.
Αυτονόητο είναι ότι άνθρωποι που δεν πιστεύουν στην ανάγκη να διορθωθούν τα πολλά στραβά που ταλανίζουν την Ελλάδα, δεν θα αγωνιστούν για να γίνουν αλλαγές. Αντίθετα, με τον τρόπο τους θα τις σαμποτάρουν, με αποτέλεσμα την ήττα της πατρίδας
ΠΗΓΗhttp://www.isotimia.gr/default.asp?pid=24&ct=56&artid=94657
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου