ΦΤΑΙΕΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ Ή Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ;

Πέρασαν 11 μήνες από τότε που διαπιστώθηκε ότι βρισκόμασταν στο χείλος του γκρεμού και ενώ γλυτώσαμε την επίσημη χρεοκοπία τα πράγματα δεν βελτιώνονται, όπως περίμεναν αρκετοί. Αντίθετα, πολλά μεγέθη της οικονομίας χειροτερεύουν και πληθαίνουν εκείνοι οι οποίοι θεωρούν ότι αυτό οφείλεται κυρίως στο Μνημόνιο. Τώρα, κοντά στο ΚΚΕ, τον ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ και τη Νέα Δημοκρατία που αντιτάχθηκαν στην πολιτική του Μνημονίου, προστίθενται και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, γεγονός που δυσκολεύει τη ζωή της κυβέρνησης. Ισως γι  αυτό πρέπει να επισημανθούν ορισμένα πράγματα.

Η πολιτική που επιβάλει το Μνημόνιο δεν οφείλεται σε επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά σε επιλογή των δανειστών της, την ΕΚΤ, τους εταίρους που εκπροσωπούσε η Κομισιόν και στο ΔΝΤ. Εκεί που είχε φτάσει η κατάσταση, η Αθήνα δεν μπορούσε να αρνηθεί τους όρους και παράλληλα είναι γεγονός ότι πολλοί από αυτούς έπρεπε να αποτελούσαν στοιχεία της πολιτικής των ελληνικών κυβερνήσεων εδώ και πολλά χρόνια, ώστε η Ελλάδα να μην είναι η χώρα των τερατωδών στρεβλώσεων, του κολοσσιαίου χρέους, των φοβερών ελλειμμάτων και της μηδενικής ανταγωνιστικότητας. Πολύ απλά, οι αγορές σταμάτησαν να μας δανείζουν και δίχως το Μνημόνιο, δεν θα είχε δημιουργηθεί Μηχανισμός Στήριξης.

Το ερώτημα ήταν από την αρχή και παραμένει αν το Μνημόνιο περιλαμβάνει τη σωστή οικονομική συνταγή. Αυτό θα το δούμε, αλλά ως τώρα οι επιφυλάξεις δικαιολογούνται από τα αποτελέσματα. Από την πρώτη στιγμή ήταν σαφές ότι το Μνημόνιο είχε σαν στόχο την αναδιάρθρωση της οικονομίας και της κοινωνίας, αλλά και τη μείωση των ελλειμμάτων, ενώ για το χρέος θα έπρεπε να βάλει πλάτη η Ευρώπη, δίχως αυτό να σημαίνει ότι θα αποφεύγαμε τουλάχιστον την συντεταγμένη αναδιάρθρωση του χρέους, δηλαδή το «κούρεμα». Το κακό είναι ότι ακόμη και με την πολιτική του Μνημονίου, η μείωση του ελλείμματος αποδεικνύεται άκρως προβληματική. Ήδη είναι γνωστό, ότι το έλλειμμα του 2010 θα είναι πάνω από 9,9 ή και  10%.

Είπαμε ότι προς το παρόν η πολιτική του Μνημονίου φαίνεται αδιέξοδη. Ωστόσο, για το γεγονός ότι δεν πιάνονται οι στόχοι μπορεί να φταίει και η προβληματική και ελλιπής υλοποίησή της. Που με τη σειρά της οφείλεται στα λάθη, την έλλειψη βούλησης, ή και την ανεπάρκεια της κυβέρνησης, αλλά μπορεί να οφείλεται και στο ότι αυτό που λέμε κράτος, στην Ελλάδα δεν υπάρχει! Νομίζαμε και νομίζουμε ότι έχουμε κρατική μηχανή, αλλά δεν έχουμε ΤΙΠΟΤΑ. Αυτό το διαπιστώνουμε καθημερινά και με κάθε ευκαιρία τώρα που έσφιξαν τα γάλατα, αλλά το διαπιστώνουν έκπληκτοι, καθώς δεν περίμεναν τέτοιο πράγμα,  όσοι σχεδίασαν το Μνημόνιο και οι εκπρόσωποι της Τρόϊκας που επιβλέπουν την εφαρμογή του.

Δεν λειτουργεί στοιχειωδώς καμία από τις τρεις εξουσίες του δημοκρατικού πολιτεύματος, ούτε η Νομοθετική, ούτε η Εκτελεστική, ούτε και η Δικαστική και είναι θαύμα το ότι υπάρχουμε ακόμη και ως δήθεν κρατική οντότητα. Προφανώς, ο καλός Θεός της Ελλάδας μας τοποθέτησε στο σωστό γεωγραφικό σημείο και μετά βοήθησε να μπούμε κάτω από τη σωστή ομπρέλα, παρά τις δικές μας αντιρρήσεις και τις άοκνες προσπάθειες  να ξεφύγουμε, ευτυχώς χωρίς επιτυχία μέχρι τώρα.  Περί αυτού πρόκειται και άλλη εξήγηση δεν υπάρχει. Είναι φανερό ότι αδυνατούμε να υλοποιήσουμε το Μνημόνιο και αυτός είναι ένας σοβαρός λόγος που  αποτυγχάνει. Και όσοι λένε ότι η συνταγή  είναι λανθασμένη, καλό θα είναι όχι μόνο να προτείνουν την διαφορετική και σωστή, αλλά και που θα βρουν τα λεφτά και την διοικητική μηχανή για να την εφαρμόσουν.

Αγγελος Στάγκος   ΠΗΓΗhttp://www.reporter.gr