Γενικεύεται η κριτική εναντίον του περιβόητου μνημονίου, που μας επέβαλλαν οι δανειστές των 110 δις. Κόμματα, συνδικάτα, δημοσιογράφοι και διάφοροι άλλοι παράγοντες, δεν χάνουν ευκαιρία να μην καταφερθούν εναντίον του. Μαζί και ένα μεγάλο τμήμα της κυβέρνησης, όσο και αν αυτό ακούγεται παράλογο.
Να υπενθυμίσουμε ότι το μνημόνιο συμφωνήθηκε, προκειμένου να μειωθεί το δημόσιο έλλειμμα Αν αυτό δεν μηδενιστεί δεν θα σταματήσει να μεγαλώνει και το δημόσιο χρέος.Και το έλλειμμα όπως είναι γνωστό, είναι ζήτημα εσόδων και εξόδων του κράτους.
Μεταξύ λοιπόν αυτών των δύο , υπήρχε ένα άνοιγμα 35 περίπου δις. Πώς θα κλείσει αυτό; Η απλή λογική λέει με αύξηση των εσόδων του κράτους και ελάττωση των εξόδων. Έγινε αυτό και σε ποιό βαθμό;
Αν εξαιρέσουμε τις οριζόντιες περικοπές αποδοχών στους μισθωτούς και τους συνταξιούχους ,φοβάμαι πως τίποτα άλλο δεν συνέβη. Μειώθηκε μήπως η φοροδιαφυγή; Μπήκε καμιά τάξη στις πολυδάπανες ΔΕΚΟ; Υπήρξε κάποια ουσιαστική παρέμβαση στις σπατάλες του αδηφάγου δημόσιου τομέα; Σταμάτησε το όργιο της διαφθοράς και της διαπλοκής στα νοσοκομεία; Πραγματοποιήθηκε η πολυσυζητημένη απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων; Βελτιώθηκε ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός;
Από τα παραπάνω ελάχιστα πράγματα έχουν περπατήσει. Και ασφαλώς δεν φταίει το μνημόνιο γι'αυτό.Για να ακριβολογούμε , μόνο το μνημόνιο δεν φταίει. Η ευθύνη βαραίνει πρωτίστως την κυβέρνηση και ολόκληρη την πολιτική τάξη και δευτερευόντως τους πολίτες αυτής της χώρας.
Γιατί τότε καταφέρονται τόσοι πολλοί εναντίον του μνημονίου;
Αρχίζει να διαφαίνεται πλέον καθαρά, πως κάποιοι προσπαθούν να προστατέψουν με κάθε τρόπο τα συμφέροντα προνομιούχων κοινωνικών ομάδων με αντάλλαγμα την πολιτική τους στήριξη. Το άδικο , επικίνδυνο και ολέθριο είναι ,πως οι ομάδες αυτές είναι βουτηγμένες στη διαφθορά, τη διαπλοκή, τη φοροδιαφυγή, τη σπατάλη, στον παράνομο πλουτισμό από τις συναλλαγές τους με δημόσιους οργανισμούς και στην απόλαυση προνομίων που λείπουν από άλλες κοινωνικές ομάδες.Και αναφέρομαι σε ένα τμήμα των ελεύθερων επαγγελματιών, τις ΔΕΚΟ, το δημόσιο με όλες τις παραφυάδες του και το τομέα της υγείας.
Οι κραυγές εναντίον του μνημονίου είναι ενέργειες με καθαρά προσχηματικό χαρακτήρα. Μοιάζουν με προπέτασμα καπνού που έχει σαν στόχο την κάλυψη προθέσεων με άλλο περιεχόμενο. Στρέφουμε τα πυρά εναντίον ενός υποτιθέμενου εχθρού, για να καλύψουμε τις πραγματικές μας προθέσεις ,που είναι να μην αλλάξει τίποτα σ'αυτόν τον τόπο και να συνεχιστεί η υπάρχουσα κατάσταση της ρεμούλας , της σπατάλης, της αδικίας και της άθλιας ανισότητας μεταξύ διαφόρων κοινωνικών ομάδων .Μα πιστεύουν στα σοβαρά πως η τακτική αυτή μπορεί να οδηγήσει τη χώρα κάπου;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου