Ας υποθέσουμε πως αύριο γίνεται ένα θαύμα και η Ελλάδα δεν χρωστά ούτε ένα ευρώ. Η οικονομία της αναπτύσσεται με ταχείς ρυθμούς, η ανεργία μειώνεται και οι πολίτες της χώρας ευημερούν.
Πιστεύει έστω κι ένας πως αν έρθει το μάννα εξ’ ουρανού ,η συμπεριφορά που μας οδήγησε στην εποχή του Μνημονίου και της τρόικας θα αλλάξει;
Σκεφτόμαστε όλοι την ίδια απάντηση. Δυστυχώς ο Ελληνας δεν έχει κοιταχτεί ακόμα στον καθρέφτη. Δεν έχει αναγνωρίσει τα λάθη του και συνεχίζει να τα επαναλαμβάνει.
Στρουθοκαμηλίζουμε, αρνούμαστε να αποδεχτούμε τις προσωπικές μας ευθύνες που γίνονται συλλογικές μέσω του κοινωνικού ιστού.
Το πάθημα δεν μας έχει γίνει μάθημα διότι για όλα τα κακά της οικονομικής μας μοίρας θεωρούμε πως είναι υπεύθυνη μία διεθνής «συνομωσία», ή η «δασκάλα» Ανγκελα Μέρκελ που θέλει να μας βάλει «τιμωρία» για την ανυπακοή μας.
Γιατί είμαστε επαναστάτες. Δεν σηκώνουμε μύγα στο σπαθί μας και καταργούμε νόμους με τον τσαμπουκά . Αλήθεια, έχετε παρατηρήσει πως όσοι πρωτοστατούν στις «επαναστάσεις» συνήθως είναι «βολεμένοι» και ξιφουλκούν εκ του ασφαλούς;
Θα θυμάστε πως στην κρίση των Ιμίων ήταν πολλοί αυτοί που το έπαιζαν «κοκοράκια» ακόμα και μέσα στην ελληνική Βουλή.
Λίγες ημέρες μετά την κρίση έτυχε να γευματίζω με μερικά από τα κομάντο που συμμετείχαν στις επιχειρήσεις. Εκπαιδευμένοι να τρώνε σίδερα αλλά και με τηναγωνία στα μάτια μόνιμη σύντροφο τους.
«Όταν μιλάς εκ του ασφαλούς εύκολα κάνεις πόλεμο. Όταν δεν έχεις πιάσει ποτέ όπλο στα χέρια σου εύκολα κάνεις τον ήρωα. Για να τιμωρηθούν όλοι αυτοί θα έπρεπε να είχαν έρθει μαζί μας στις επιχειρήσεις. Τότε θα άλλαζαν πολλά σ’ αυτή τη χώρα», μου είχαν πει.
Πολλούς θεωρούν τους εαυτούς τους ως άλλους Αλόνσο Κιχάνο. Όμως το κόστος του Δοκινχοτισμού το πληρώνουμε όλοι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου