ΟΙ 2 ΔΡΟΜΟΙ ΤΟΥ κ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

«Τζιτζιφιόγκο» αποκάλεσε τον ειδικό γραμματέα του Υπουργείου Οικονομικών ο Υπουργός Υποδομών, κύριος Ρέππας. Για καραγκιοζιλίκια της κυβέρνησης, έλλειψη οποιουδήποτε σχεδίου και άχρηστους υπουργούς που είναι στις θέσεις τους λόγω της φιλίας τους με τον κ. Παπανδρέου, έκανε λόγο ο βουλευτής του ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ (!), Μίμης Ανδρουλάκης. Είναι πλέον εμφανές ότι η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο.

Δεν είναι μόνο ότι οι στόχοι του προϋπολογισμού δεν επιτυγχάνονται και ότι οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις έχουν μείνει πίσω, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν να πάνε στράφι οι θυσίες του ελληνικού λαού. Το χειρότερο είναι ότι δεν διαφαίνεται καμία προοπτική βελτίωσης στα πράγματα. 
Ο πρωθυπουργός δεν ασκεί κανέναν έλεγχο στην κοινοβουλευτική του ομάδα. Άπαντες σχεδόν τον έχουν γραμμένο στα παλαιότερα των υποδημάτων τους. Η διαπίστωση αυτή συμπεριλαμβάνει και υπουργούς, οι οποίοι κάνουν κυριολεκτικά ό,τι γουστάρουν. Ορισμένους δεν μπορεί να τους αδικήσει κανείς, αφού σαφείς εντολές από το Μαξίμου δεν έχουν και κυβερνητική ιεραρχία δεν υφίσταται. Άλλοι όμως δεν έχουν καν συνειδητοποιήσει ότι κυβερνούν ένα κράτος υπό χρεοκοπία και ότι ο μόνος λόγος που πληρώνονται οι μισθοί τους κάθε μήνα είναι το δάνειο της Τρόικας (παρεμπιπτόντως, ένας αναγνώστης σχολίασε στο χθεσινό μου άρθρο ότι η Ελλάδα έχει πρωτογενές πλεόνασμα και ότι το έλλειμμά της οφείλεται αποκλειστικά στα τοκοχρεολύσια. Προφανώς κοίταζε τα στατιστικά στοιχεία κάποιας άλλης χώρας).
Ελλείψει αρχηγού, το μόνο που θα μπορούσε να σώσει την κυβέρνηση είναι η αγαστή συνεργασία μεταξύ υπουργών και οι άριστες προσωπικές επιδόσεις τους. Εδώ γελάμε. Ο κ. Ρέππας που έκανε λόγο για τζιτζιφιόγκους έχει μείνει πίσω σε όλα τα χρονοδιαγράμματα, όλων των αρμοδιοτήτων του υπουργείου του. Τίποτα δεν έγινε στην ώρα του και όσα γίνονται, δεν είναι μόνο καθυστερημένα, αλλά και ημιτελή.
Υπό αυτές τις συνθήκες, ο πρωθυπουργός έχει δύο επιλογές: είτε να προχωρήσει σε ριζικό ανασχηματισμό, με τη συμμετοχή ενδεχομένως και εξωκοινοβουλευτικών προσωπικοτήτων, αλλά και ικανών στελεχών άλλων κομμάτων (ΔΗ.ΑΡ, ΔΗ.ΣΥ), είτε να προκηρύξει εκλογές δημοψηφισματικού χαρακτήρα. Αν πάλι η πρώτη επιλογή δεν εγκριθεί από την κοινοβουλευτική του ομάδα και έχουμε πάλι γκρίνιες, τότε μπορεί να πέσει «ηρωικά μαχόμενος» στην ψηφοφορία για το Μεσοπρόθεσμο, σώζοντας ίσως έτσι και την υστεροφημία του. Στη δεύτερη επιλογή, μπορεί να θέσει και τους πολίτες προ των ευθυνών τους: να τους πει πως έχουν τα πράγματα από οικονομικής απόψεως, να τους εξηγήσει ποιοι είναι και πόσο αμείβονται αυτοί που αντιδρούν στις μεταρρυθμίσεις (π.χ. εργαζόμενοι ΕΛ.ΠΕ, συνδικαλιστές ΔΕΗ) και να περιγράψει με ακρίβεια τι θέλει να κάνει. Ο λαός τότε ας αποφασίσει, αφού θα έχει υπόψη του όλα τα δεδομένα.
Και για τις δύο επιλογές, η ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος στη Βουλή προσφέρει την ιδανική ευκαιρία και αφορμή. Πρέπει να την εκμεταλλευθεί. Αν δεν κάνει τίποτε από τα δύο, ο κ. Παπανδρέου δεν θα καταδικάσει μόνο τη χώρα σε αργό θάνατο από οικονομικό μαρασμό και συλλογική κατάθλιψη. Θα καταδικάσει και το όνομά του σε ανυποληψία.
ΠΗΓΗhttp://www.reporter.gr