ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ ΤΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ;

Πολύς λόγος γίνεται τον τελευταίο καιρό για τη μεγάλη οικονομική αναστάτωση, που δεν πλήττει μόνον τις αδύναμες κι υπερχρεωμένες χώρες όπως η Ελλάδα, αλλά και πανίσχυρες οικονομικές δυνάμεις, όπως οι ΗΠΑ. ΤΙ συμβαίνει και η οικονομική καχεξία σε συνδυασμό με ένα μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα από τις φτωχότερες χώρες της Ασίας και της Ευρώπης, πλήττει τον κόσμο -ακόμα και την ανεπτυγμένη Δύση;

Γιατί δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε στο πολυτελές βιοτικό μοντέλο που διαμορφώσαμε επί χρόνια; Τι συμβαίνει και το πρότυπο που γνωρίζαμε, καταρρέει;

Πολλές εξηγήσεις, που άπτονται ιδεολογικών, πολιτικών ή και κοινωνικο -οικονομικών αιτίων έχουν διατυπωθεί από διάφορους αναλυτές. Ασφαλώς κι ένας από τους βασικότερους λόγους είναι η σπάνις των αγαθών που αποτελεί, άλλωστε, και τη βάση της οικονομικής επιστήμης, αλλά και το ότι συνηθίσαμε να ζούμε σε πολύ υψηλότερο επίπεδο από αυτό που δικαιούμαστε, καθώς καταναλώνουμε περισσότερα από ό,τι παράγουμε.
Αυτό, όμως, σε μεγάλο βαθμό συμβαίνει και για ένα άλλο σπουδαίο λόγο, που η ανθρωπότητα δείχνει να αγνοεί ή και να μην αντιμετωπίζει ουσιαστικά.

Η «μαλθουσιανή» έκρηξη φαίνεται ότι έρχεται. Όπως ο Βρετανός οικονομολόγος Ρ. Μάλθους, πριν από πολλά χρόνια, είχε προβλέψει ότι η πληθυσμιακή αύξηση θα είναι τόσο μεγάλη, που η παραγωγή δεν θα μπορεί να παρακολουθήσει την κατανάλωση, αυτό στην εποχή μας φαίνεται ότι μερικώς, τουλάχιστον, έχει αρχίσει να επιβεβαιώνεται. Ο παγκόσμιος πληθυσμός, χάρις στη μεγάλη βελτίωση των συνθηκών υγείας αλλά και της συγκλονιστικής εξέλιξης της Επιστήμης και της Τεχνολογίας, εγγίζει πλέον δυσθεώρητα ύψη. Και καθιστά την σπάνιν των αγαθών πολύ πιο πιεστική από ό,τι φανταζόμασταν -ακόμα και λίγες δεκαετίες παλιότερα.

Διάβαζαμε πρόσφατα την ανάλυση δύο επιφανών παλαιοντολόγων, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι ο ανθρώπινος πληθυσμός, ακόμα και μόλις σαράντα χιλιάδες χρόνια πριν, είχε υποστεί μεγάλη συρρίκνωση και δεν ξεπερνούσε τις 10 χιλιάδες. Στα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, του Ιουλίου Καίσαρα και του Αυγούστου, ο παγκόσμιος πληθυσμός είχε γνωρίσει τρομακτική άνοδο κι είχε φθάσει τα 250 εκατομμύρια ανθρώπους. Το 1900, μόλις 111 χρόνια πριν, ο παγκόσμιος πληθυσμός ήταν 1 δισ. άνθρωποι. Και φέτος, το 2011 θα φθάσει τα 7 δισ.

Δηλαδή, μέσα σε έναν αιώνα και κάτι, θα έχει 7πλασιασθεί. Ακόμα κι αν η πρόβλεψη του Μάλθους -που είχε διατυπωθεί πριν από δύο αιώνες και πλέον- δεν επιβεβαιώνεται πλήρως, δεν είναι μακριά από την πραγματικότητα. Αν, μάλιστα, συνυπολογίσουμε ότι το 2050 οι επιστήμονες εκτιμούν ότι θα έχει ξεπεράσει τα 9 δισ.,  καταλαβαίνουμε ότι ο ανθρώπινος πληθυσμός φθάνει σε τόσο μεγάλα ύψη, που δεν μπορεί να επιβιώσει υπό τις υφιστάμενες συνθήκες και τα υφιστάμενα αποθέματα τροφίμων ούτε από την υφιστάμενη παραγωγή τροφίμων.

Είναι προφανές ότι χρειάζονται μεγάλες ανακατατάξεις, αλλά και πάλι δεν είναι καθόλου μα καθόλου βέβαιο ότι θα τα καταφέρουμε. Με τόσο μεγάλο πληθυσμό και τόσο μεγάλες ανισότητες είναι, επίσης, προφανές ότι θα ενταθούν άμεσα οι κοινωνικές συγκρούσεις. Αλλά και τα αδιέξοδα. Και κατά συνέπεια τίποτα δεν αποκλείεται.

Μήπως η ανθρωπότητα μέσα στην τεχνητή της ευημερία οδηγείται στην αυτοκαταστροφή της; Ορισμένοι αναλυτές το υποστηρίζουν. Το βέβαιο είναι ότι με την παγκοσμιοποίηση, ο κόσμος έγινε ένα. Και τα προβλήματα όλων μας γίνονται κοινά. Και το μεγαλύτερο είναι η έλλειψη των απαραίτητων αγαθών για την επιβίωση τόσο μεγάλου παγκόσμιου πληθυσμού, όπως είναι το φαγητό και το νερό. Και εκ των πραγμάτων σύντομα η σπάνις των αγαθών αυτών θα είναι πιεστική περισσότερο από ποτέ.

ΠΗΓΗhttp://www.aixmi.gr/index.php/giati-katarrei-modelo-zois/