TA πράγματα είναι πολύ απλά: Αν όσοι σήμερα κυβερνούν έχουν καταλάβει τι πρέπει να γίνει, τότε πρέπει να κλείσουν οι εκκρεμείς συμφωνίες, να υπογραφούν όλα τα κείμενα, να πάρουμε τα επόμενα λεφτά και να προχωρήσει η χώρα παρακάτω. Αντίθετα, αν δεν έχουν καταλάβει, δεν έχουν μελετήσει, δεν έχουν πεισθεί κ.λπ., τότε δεν πρέπει να πέσει καμία υπογραφή υπό οποιαδήποτε απειλή. Αρκετά έχουμε εκτεθεί διεθνώς με τις υποσχέσεις που δεν τηρήσαμε. Δεν χρειάζεται να μπούμε σε πρόσθετες υποσχέσεις τις οποίες επίσης δεν θα τηρήσουμε στο προσεχές μέλλον. Ακόμη και αν πάρουμε την «επόμενη δόση», θα χτυπήσουμε στη μεθεπόμενη. Και επειδή αυτό το πάθαμε δύο τρεις φορές, οι σημερινές κραυγές για την επερχόμενη καταστροφή τον Απρίλιο που έρχεται δεν πρέπει να μεταφραστούν απερίσκεπτα σε μερικές ακόμη υπογραφές, τις οποίες όσοι τις βάλουν θα τις πάρουν πίσω σε μερικούς μήνες και ορισμένοι τέως πρωθυπουργοί ή διοικητές θα λένε «κάνατε λάθος» τότε.
Αυτά είναι απλές σκέψεις που θα έκανε κάθε νουνεχής νοικοκύρης. Δεν έχει παρά ελάχιστη αξία να βγαίνει σήμερα ο καθένας και να επικαλείται ότι το μνημόνιο ένα, το «μεσοπρόθεσμο» και το μνημόνιο δύο και οι άλλες παλαιότερες αποφάσεις ήταν «λάθος», τη στιγμή που σήμερα υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ότι επαναλαμβάνονται τα ίδια όπως τότε. Το ευκολότερο πράγμα είναι να κριτικάρει κανείς ένα λάθος μετά. Το απαιτούμενο όμως από την ηγεσία ενός λαού είναι να προλαμβάνει τα λάθη, και μάλιστα εκείνα που οδηγούν σε εθνικές συμφορές.
Το ζήτημα σήμερα δεν είναι να υποκύψουμε στην ανάγκη της επόμενης δόσης, αν προηγουμένως δεν έχουμε εξασφαλίσει ότι οι τεχνικές λεπτομέρειες έχουν γίνει κατανοητές από εκείνους που θα κληθούν να τις υλοποιήσουν, δηλαδή από τους διοικητές και τους επικεφαλής των δημοσίων οργανισμών και των υπουργείων. Υπάρχουν διάχυτες και επαρκείς ενδείξεις ότι ελάχιστοι αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει στη διαπραγμάτευση τόσο του PSI όσο και των όρων της νέας δανειακής σύμβασης και των συναρτημένων δεσμεύσεων της χώρας. Ελπίζουμε ότι ο πρωθυπουργός τουλάχιστον καταλαβαίνει τι συμβαίνει. Αλλά αυτό δεν φτάνει. Οι δέκα σελίδες «εκκρεμότητες» που έχουν βγει στην επιφάνεια είναι δουλειά πολλών δεκαετιών για τους παλαιούς ρυθμούς της δημόσιας διοίκησης. Ποιο θα ήταν το νόημα να αποδεχθούμε τις δεσμεύσεις αυτές αν προηγουμένως δεν έχει γίνει ευρύτερα κατανοητό ότι θα πετύχουμε να τις υλοποιήσουμε;
Και τι θα γίνει λοιπόν; Θα οδηγηθούμε σε πτώχευση αν δεν αποδεχθούμε τους όρους που μας τίθενται; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν είναι καθόλου ρητορική, αλλά απόλυτα μετρημένη και ποσοτική.
ΠΗΓΗ
http://www.express.gr/news/positions/558533oz_20120130558533.php3
Αυτά είναι απλές σκέψεις που θα έκανε κάθε νουνεχής νοικοκύρης. Δεν έχει παρά ελάχιστη αξία να βγαίνει σήμερα ο καθένας και να επικαλείται ότι το μνημόνιο ένα, το «μεσοπρόθεσμο» και το μνημόνιο δύο και οι άλλες παλαιότερες αποφάσεις ήταν «λάθος», τη στιγμή που σήμερα υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ότι επαναλαμβάνονται τα ίδια όπως τότε. Το ευκολότερο πράγμα είναι να κριτικάρει κανείς ένα λάθος μετά. Το απαιτούμενο όμως από την ηγεσία ενός λαού είναι να προλαμβάνει τα λάθη, και μάλιστα εκείνα που οδηγούν σε εθνικές συμφορές.
Το ζήτημα σήμερα δεν είναι να υποκύψουμε στην ανάγκη της επόμενης δόσης, αν προηγουμένως δεν έχουμε εξασφαλίσει ότι οι τεχνικές λεπτομέρειες έχουν γίνει κατανοητές από εκείνους που θα κληθούν να τις υλοποιήσουν, δηλαδή από τους διοικητές και τους επικεφαλής των δημοσίων οργανισμών και των υπουργείων. Υπάρχουν διάχυτες και επαρκείς ενδείξεις ότι ελάχιστοι αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει στη διαπραγμάτευση τόσο του PSI όσο και των όρων της νέας δανειακής σύμβασης και των συναρτημένων δεσμεύσεων της χώρας. Ελπίζουμε ότι ο πρωθυπουργός τουλάχιστον καταλαβαίνει τι συμβαίνει. Αλλά αυτό δεν φτάνει. Οι δέκα σελίδες «εκκρεμότητες» που έχουν βγει στην επιφάνεια είναι δουλειά πολλών δεκαετιών για τους παλαιούς ρυθμούς της δημόσιας διοίκησης. Ποιο θα ήταν το νόημα να αποδεχθούμε τις δεσμεύσεις αυτές αν προηγουμένως δεν έχει γίνει ευρύτερα κατανοητό ότι θα πετύχουμε να τις υλοποιήσουμε;
Και τι θα γίνει λοιπόν; Θα οδηγηθούμε σε πτώχευση αν δεν αποδεχθούμε τους όρους που μας τίθενται; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν είναι καθόλου ρητορική, αλλά απόλυτα μετρημένη και ποσοτική.
ΠΗΓΗ
http://www.express.gr/news/positions/558533oz_20120130558533.php3
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου