Γράφει ο Γ.Β.
Έχω την εντύπωση πως ο θόρυβος και οι αντιμνημονιακές κραυγές των πολιτικών που ακούγονται , δεν αποτελούν την έκφραση της δυσαρέσκιας των πολιτών για τις συνέπειες των οικονομικών μέτρων που αποφάσισε η κυβέρνηση.
Πίσω από αυτή τη φασαρία, βρίσκονται επιδιώξεις βαθύτερες και στόχοι που δεν διακρίνονται με την πρώτη ματιά.
Από τη μια μεριά έχουμε την προσπάθει κάποιων πολιτικών δυνάμεων να κεφαλαιοποήσουν πολιτικά την ανησυχία , την ανασφάλεια και την οργή των πολιτών για την κατάντια της χώρας προς ίδιο όφελος φυσικά.
Από την άλλη υπάρχει η αναμφισβήτητη επιδίωξη της υπάρχουσας πολιτικής τάξης να αποπροσανατολίσει το λαό και να τον οδηγήσει μακριά από αυτούς που πραγματικά ευθύνονται ,που η χώρα έφτασε στην τραγική κατάσταση που βρίσκεται.
Στην αγωνία τους αυτή, προβάλλουν με κάθε τρόπο το μνημόνιο σαν φταίχτη των πάντων , ξεχνώντας πως το μνημόνιο δεν είναι η αιτία των προβλημάτων , αλλά η συνέπεια της αδυναμίας της χώρας να δανειστεί.
Το ενδεχόμενο να υπήρχε η δυνατότητα ,το μνημόνιο να ήταν λίγο καλύτερο ή λίγο χειρότερο, έχει μικρότερη σημασία. Έτσι κι αλλιώς κάποιο μνημόνιο θα υπήρχε στη θέση του.
Δυστυχώς η πολιτική ταξη στον τόπο μας, μόνο αυτό μπορεί να κάνει. Να διαμαρτύρεται δηλαδή και να φωνάζει για το πιο μνημόνιο είναι καλύτερο και πιο χειρότερο, όπως φώναζε και διαμαρτύρονταν για τον τρόπο που γίνονταν το μοίρασμα των δανεικών και όχι για τον δανεισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου