Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

Ο ΧΡΟΝΟΣ

Ό,τι ανασαίνει στη φύση,
πολυτιμότερο έχει τη ζωή.
Και δίπλα πετάει ο χρόνος
με φτερά αόρατα
σε κατεύθυνση μία.
Αιώνια.
Ασταμάτητη ροή ,σ'ένα γκρίζο
κι ατέλειωτο σύμπαν
με τη γνωστή διαδρομή
στους ίσκιους της μοίρας.
Μοχθηρός και αόρατος
μόνος του κυλά
και σκορπίζει τις στιγμές του
σε σκοτάδι και φως.
Κόκκινες σταλαματιές που λάμπουν
στην καρδιά και τη σκέψη
μέχρι να χαθεί στον ορ.ιζοντα.............
Ό,τι χάνεις
δεν γυρίζει πίσω ξανά
φεύγει από σένα για πάντα........
Ότ,ι κερδίζεις
δικό σου μόνιμα γίνεται.
Κρινάκι λευκό που φυτρώνει
στο βυθό της ψυχής
διάφανο δάκρυ της ματιάς
που ψάχνει τον άνεμο.......
Τίποτε στο χρόνο
δεν είναι ασήμαντο
κι ας φαίνεται έτσι.
Και το "τίποτα"είναι κάτι.
Πολύ σημαντικό.
Σαν κύμα γαλάζιο
που στη γαλήνη χάνεται
και σκάει στα βράχια
την επόμενη μέρα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου