ΔΕΝ είναι η πρώτη φορά που η επίσημη Εκκλησία εκφέρει πολιτικό λόγο και επιχειρεί πολιτική παρέμβαση. Στο, σχετικά πρόσφατο, παρελθόν τέτοιες απόπειρες είχαν προκαλέσει σύγκρουση με τον πολιτικό κόσμο (περίπτωση των «ταυτοτήτων») και διχασμό στη δημόσια συζήτηση.
Πρόσφατη είναι και η απόπειρα ενός μητροπολίτη να... αποφασίσει για το εκλογικό αποτέλεσμα στο Δήμο Θεσσαλονίκης, αλλά οι εκλογείς είχαν άλλη γνώμη, εκλέγοντας δήμαρχο τον υποψήφιο (Μπουτάρης) που «επιτίμησε».
ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ διάστημα, ιδίως μετά την εκλογή Ιερώνυμου στον αρχιεπισκοπικό θρόνο, η Εκκλησία είναι πιο συγκρατημένη, αποφεύγοντας τις ευθείες παρεμβάσεις στην πολιτική ζωή. Γι' αυτό και προκάλεσε εντύπωση η ενέργεια της Ιεραρχίας να αναγνωσθεί χθες στους ναούς ένα κείμενό της με καθαρά πολιτικό περιεχόμενο.
ΠΟΛΛΕΣ από τις διαπιστώσεις του κινούνται στη σωστή κατεύθυνση. Οπως ότι πολλά από τα μέτρα που επιβάλλονται «τα έχουν απαιτήσει οι δανειστές της χώρας». Οπως ότι πολλές από τις παθογένειες της οικονομίας και της κοινωνίας, που σήμερα επιχειρείται βιαίως να αλλάξουν, έπρεπε να είχαν αλλάξει «στην ώρα τους». Οπως ότι η πολιτική ηγεσία της χώρας «καλλιέργησε πελατειακές σχέσεις» και «δεν μπόρεσε ή δεν ήθελε να μιλήσει τη γλώσσα της αλήθειας».
ΑΠΟ τις διαπιστώσεις της Ιεράς Συνόδου δεν λείπει και η κριτική προς τους πολίτες: «Ο λαός λειτούργησε ανεύθυνα, παραδοθήκαμε στην ευμάρεια, στον εύκολο πλουτισμό, στην καλοπέραση, στο εύκολο κέρδος και στην εξαπάτηση».
ΕΚ ΠΡΩΤΗΣ όψεως και σε θεωρητικό επίπεδο όλα αυτά ακούγονται καλά. Ομως δημιουργούν πολλά ερωτήματα. Αραγε η Εκκλησία έμεινε έξω από τις «πελατειακές σχέσεις» με τις κυβερνήσεις και τους πολιτικούς εν γένει; Δεν ζήτησε ποτέ χαριστικές ρυθμίσεις; Μητροπολίτες δεν καλλιέργησαν προνομιακές σχέσεις με πολιτικά πρόσωπα, συμβάλλοντας στην εκλογή τους;
ΤΑ ερωτήματα δεν είναι μόνον αυτά: Αραγε οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας -ιδίως στην κορυφή της- ήταν υποδείγματα σεμνότητας και ταπεινότητας; Παραμέρισαν την ευμάρεια και ζούσαν μέσα στη λιτότητα; Οι πολίτες έχουν μάτια και βλέπουν.
ΥΠΑΡΧΕΙ, όμως, κάτι πιο σημαντικό. Η Εκκλησία διαθέτει τεράστια κινητή και ακίνητη περιουσία, αξίας πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ. Οπως γράφει χαρακτηριστικά η έγκυρη γαλλική εφημερίδα «Φιγκαρό» (έφτασαν ώς το Παρίσι οι «ιερές» ηθικολογίες), η Εκκλησία «αρνείται σθεναρά να πληρώσει τον ελάχιστο φόρο στο κράτος και να σφίξει το δικό της ζωνάρι, όπως κάνουν οι πολλοί Ελληνες με το δικό τους».
ΚΑΛΟΣ είναι ο αντιμνημονιακός λόγος της επίσημης Εκκλησίας, αλλά μήπως πρέπει να συνοδευτεί και με κάποιες πράξεις; Να βάλει, δηλαδή, το χέρι στην τσέπη, έστω τώρα που η χώρα αναζητεί απεγνωσμένα έσοδα και οι πολίτες υφίστανται οδυνηρές περικοπές των εισοδημάτων τους;
ΔΙΟΤΙ αν οι πολιτικολογούντες ιεράρχες μείνουν στα λόγια, τους ταιριάζει απολύτως ο κεραυνός του Χριστού, τον οποίο -υποτίθεται- ασπάζονται: «Ουαί υμίν, Γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί»
ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 20-12-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου