ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ

Αναλογίζομαι σιωπηλά, όσα αποτελούν τη βαθύτερη ουσία της ισορροπίας των πραγμάτων. Και βρίσκομαι μπροστά σε καταστάσεις που η ύπαρξή τους συναρτώνται από γεγονότα που φαίνονται με την πρώτη  ματιά ασήμαντα.
Πολλές φορές αρκεί να συμβεί ένα φαινομενικά ελάχιστο γεγονός -μια σταγόνα που τρέχει στον άνεμο-για να καταστρέψει ισορροπίες, που φαίνονταν για πολλά χρόνια στέρεες και βαθιά ριζωμένες.Αιφνίδια και απροειδοποίητα βλέπουμε ν'αλλάζουν παγιωμένες μορφές, που ποτέ δεν είχαν αντιμετωπίσει ίχνη αμφιβολίας.
Στη ζωή συμβαίνουν πολλά. Κάθε ώρα και κάθε στιγμή αναδύονται εικόνες από νέες πραγματικότητες, που αναζητούν μια θέση στο χώρο και το χρόνο.Από όλα τα συμβαίνοντα , τίποτα δεν πετιέται άσκοπα.Όλα συγκεντρώνονται κάπου μέσα μας. Και παραμένουν εκεί ζωντανά, σε κατάσταση ύπνωσης ,μέχρι η ζωή να οικοδομήσει τη νέα εκδοχή των πραγμάτων. Μια εκδοχή η οποία ελάχιστα θα θυμίζει το παρελθόν.
Όλες οι στιγμές-αόρατες κουκκίδες στον αιώνιο χρόνο-κρύβουν μέσα τους τη δική τους ισορροπία.Είναι η άηχη φωνή της αλλαγής,που αναζητά με αγωνία την ανατροπή της υπάρχουσας , κάθε φορά τάξης. Τα στηρίγματα πάνω στα οποία θα βρουν ανταπόκριση οι δονήσεις της ψυχής.
Περπατάμε όλοι μας πάνω σ΄ ένα τεντωμένο σχοινί. Σαν ακροβάτες που γέρνουν  πότε απ'εδώ και πότε απ'εκεί,  σε θεόρατο ύψος στο κενό της χαράδρας.Μόνο που αυτό δεν το γνωρίζουμε.. Μόλις όμως το αντιληφθούμε, αρκεί ένα μόριο σκόνης ν'αγγίξει το σώμα μας, για να γκρεμιστούμε στο χάος χωρίς επιστροφή.
Κάθε αλλοίωση στην ισορροπία των πραγμάτων , παράγει ενέργεια , Όπως η τριβή των τεκτονικών πλακών , η οποία συσσωρεύει τη σεισμική ενέργεια. Αυτή τρέφει και περικλείει τους μοχλούς της ανατροπής. Μέχρι να έρθει η ώρα του καινούριου, που θα αναδυθεί σε πραγματικότητα και το παλιό θα οδηγηθεί στη συρρίκνωση ή τον αφανισμό.
Ο χρόνος ρέει χωρίς σταματημό κι αποκαλύπτει στη ροή του τα πάντα. Κάποιες όμως φορές σκεπάζει με το πέπλο της σιωπής, όσα οι αδυναμίες των ανθρώπων αδυνατούν να επιτρέψουν την εμφάνισή τους στο φως..
Αυτά μένουν κρυμμένα στο σκοτάδι. Ζουν , αναπνέουν και μεγαλώνουν εκεί.Χωρίς φως , χωρίς αέρα , μόνιμα στη σιωπή. Αόρατα από τα μάτια μας που ανοιγοκλείνουν ανήσυχα, υπάρχουν χωρίς να εμφανίζονται πουθενά.Σαν άχρωμα ξωτικά που περνούν απαρατήρητα δίπλα μας.