Όλοι γνωρίζουμε καλά, τους τρόπους με τους οποίους διεξάγονταν οι συνδικαλιστικοί αγώνες από διάφορες κοινωνικές ομάδες τις τελευταίες δεκαετίες. Και είναι σκόπιμο να τα επαναφέρουμε κάθε τόσο στη μνήμη μας , κυρίως τώρα που η χώρα βρίσκεται με το ένα πόδι στο κενό και κάθε απότομη κίνηση κινδυνεύει να τη ρίξει στο χάος.
Είναι χρήσιμο να ξανασκεφθούμε το αυτονόητο, ότι πίσω από κυβερνήσεις και πολιτικούς, πολιτικούς κακούς και μέτριους, ανίκανους, καριερίστες,έντιμους και πατριώτες ή κοινούς απατεώνες, βρίσκεται μια κοινωνία στην οποία συμμετέχουν πολίτες.Αυτοί είναι που δίνουν το στίγμα, το ρυθμό, το χρώμα και την εικόνα της συνολικής κατάστασης, η δυναμική της οποίας μας οδηγεί προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση.
Μας εκπλήσσει σήμερα η έκταση και το βάθος της επικρατούσης ανομίας,το μέγεθος της καθημερινής παραβατικότητας που παρατηρείται σε όλα τα στρώματα της Ελληνικής κοινωνίας.Ξεχνάμε όμως τη διαδρομή που ακολουθήσαμε ώσπου να φτάσουμε εδώ που είμαστε.Λησμονούμε τη συμπεριφορά των πολιτών και πόσο αυτοί δεν σέβονται χρόνια τώρα τους κανόνες της πολιτείας και τα υφιστάμενα νομοθετικά πλαίσια, όταν πραγματοποιούν τους λεγόμενους συνδικαλιστικούς τους αγώνες.Ας θυμηθούμε μερικές περιπτώσεις :
Τα περίφημα μπλόκα των αγροτών στους εθνικούς δρόμους που έκοβαν την Ελλάδα στα δύο, όπου για να μεταβείς από το ένα μέρος στο άλλο έπρεπε να πάρεις υπογραφή από τον κ.Πατάκη. Κάθετοι στις διεκδικήσεις τους οι αγρότες προκάλεσαν τεράστια προβλήματα στις υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες. Ποσώς όμως αυτό τους απασχολούσε . Αρκεί οι ίδιοι να πετύχαιναν τους στόχους τους.
Παρεμφερή προβλήματα είχαμε και στις απεργίες των φορτηγών αυτοκινήτων και βυτιοφόρων. Παράνομη παρακώλυση συγκοινωνιών και αποκλεισμοί διυλιστηρίων και αλίμονο σε όποιον διαφωνούσε με τους συνδικαλιστές και πήγαινε να φορτώσει
Ποιός δεν θυμάται τους λιμενεργάτες που απέκλεισαν το λιμάνι του Πειραιά για μεγάλο χρονικό διάστημα ασκώντας βία σε ό,τι πλησίαζε και απειλούσε την κυριαρχία τους.
Δεν έχει νόημα να αναφέρουμε εδώ τις λεπτομέρειες που αφορούν κάθε κοινωνική ομάδα Παράνομες πρακτικές και βία παρατηρήθηκαν σε όλους τους συνδικαλιστικούς αγώνες είτε αφορούσαν τη ΔΕΗ ,είτε τα αεροδρόμια , είτε τα σχολεία κ.λ.π.Κοινή συνισταμένη όλων αυτών των "αγώνων"ήταν τα παρακάτω γνωρίσματα:
-Μετωπική σύγκρουση με το κράτος και αγώνας μέχρι εσχάτων.
-Πλήρης αδιαφορία για τις επιπτώσεις που είχαν οι "αγώνες "αυτοί πάνω στις υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες, τις οποίες κρατούσαν κυριολεκτικά ομήρους.
-Περιφρούρηση των αγώνων από δυναμικές μειοψηφίες με άσκηση βίας και μεθόδους προδήλως παράνομες.
Κοντά στα παραπάνω γνωρίσματα ας προσθέσουμε και το γεγονός ότι πάντοτε σχεδόν είχαν την εκάστοτε αντιπολίτευση με το μέρος τους ,καθώς και την ευνοϊκή μεταχείριση των ΜΜΕ
Οι πρακτικές αυτές επαναλαμβανόμενες συνέχεια και για μεγάλο χρονικό διάστημα καλλιέργησαν και διαμόρφωσαν δύο από τα βασικότερα χαρακτηριστικά του Νεοέλληνα:
-Την πλήρη αδιαφορία για τον διπλανό Να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας προκειμένου να πετύχουμε αυτό που θέλουμε, χωρίς καθόλου να ενδιαφερόμαστε για τον παρακείμενο πολίτη ,κι ας υφίσταται τις συνέπειες των δικών μας ενεργειών.
-Την τάση να χρησιμοποιούμε όλα τα μέσα ,χωρίς να εξαιρούνται οι κοινωνικοί εκβιασμοί και οι παρανομίες, ώσπου να υλοποιήσουμε τις προσωπικές μας επιδιώξεις..Άλλωστε οι φύλακες της νομιμότητας έχουν προ πολλού παροπλιστεί.Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ούτε συμπτωματικό, που η ανομία και η ατιμωρησία έχουν αναδειχτεί σε κυρίαρχα στοιχεία της σημερινής κοινωνίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου