Είναι ακόμα πολύ κοντά οι εποχές, που ο εκάστοτε πρωθυπουργός επισκέπτονταν τη Θεσσαλονίκη για τα εγκαίνια της Διεθνούς Έκθεσης.Και είναι ακόμα νωπός ο θόρυβος που γίνονταν κάθε φορά σχετικά με το περιεχόμενο της ομιλίας του.
Είθισται κάθε χρόνο στα εγκαίνια της έκθεσης, ο επί κεφαλής της κυβέρνησης να παρουσιάζει στον Ελληνικό λαό την εισοδηματική πολιτική που θα ακολουθούσε η κυβέρνησή του την επόμενη περίοδο. Οι προβλέψεις, οι διαρροές και οι εκτιμήσεις γύρω από το περιεχόμενο της ομιλίας έδιναν και έπαιρναν στις αυλές των κομμάτων και τα δημοσιογραφικά θεωρεία.
Σημασία όμως δεν έχει τόσο το κλίμα που επικρατούσε πριν από τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού. Σημασία και μάλιστα μεγάλη, έχει αυτό που συνέβαινε μετά τις ανακοινώσεις του για την εισοδηματική πολιτική.
Τύπος, ΜΜΕ, συνδικάτα , κόμματα , σατυρικές εκπομπές και οποιονδήποτε άλλον παράγοντα μπορεί να βάλλει κανείς με το μυαλό του ούρλιαζαν εν χορώ: Άνθρακες ο θησαυρός! Κοροϊδία οι παροχές!Ψίχουλα μοίρασε πάλι η κυβέρνηση! Ανάλγητος ο πρωθυπουργός! Και δος του απεργίες. Και δος του διαδηλώσεις και "αγώνες" εναντίον του κράτους που υποχωρούσε κάτω από την πίεση αυτών που διέθεταν στρατηγικό πλεονέκτημα να εκβιάζουν.Έτσι νέες "κατακτήσεις" προστίθεντο στις τσέπες των "ρετιρέ" του δημοσίου
Όλος αυτός ο θόρυβος, οι κριτικές των κομμάτων , η πίεση των συνδικάτων και οι "κοινωνικοί αγώνες" γίνονταν για το μοίρασμα της πίτας στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Μια πίτα όμως που δεν ήταν δική τους. Ένα προϊόν του οποίου ένα μεγάλο κομμάτι δεν είχε καν φτιαχτεί στην Ελλάδα. Οι "κατακτήσεις" λοιπόν δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μεταφορά εισοδημάτων στο δημόσιο,εισοδήματα που δημιουργούσε ο ιδιωτικός τομέας , αλλά και οι αλόγιστοι δανεισμοί που πραγματοποιούσε το κράτος για να καλύψει τις αδηφάγες ανάγκες του .
Αυτά όλα τα γνώριζαν οι τότε φωνασκούντες και διαμαρτυρόμενοι. Ήξεραν πολύ καλά ότι μοίραζαν την τροφή και το μέλλον της επόμενης γενιάς, τις σάρκες και την προοπτική αυτού του τόπου.Δεν τολμούσαν όμως να πουν την αλήθεια. Ο λαϊκισμός στο έπακρο. Η πελατειακή αντίληψη στην πιο αποτρόπαια και επικίνδυνη μορφή της. Να περνάμε εμείς και οι δικοί μας σήμερα καλά και ας πάνε να πνιγούν οι επόμενες γενιές.
Κυνικές και ανιστόρητες αποφάσεις δημιούργησαν ένα δημόσιο τομέα, όχι μόνο διογκωμένο αφύσικα , αλλά ταυτόχρονα πέρα και έξω από τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών, πέρα και έξω από τις παραγωγικές δυνατότητες της οικονομίας της χώρας.Ένα δημόσιο που τα κύρια χαρακτηριστικά του ήταν και παραμένει η φαυλότητα, η κακοδιαχείριση, η σπατάλη , η ρεμούλα και η φυγοπονία.
Ο ιδιωτικός υπάλληλος μπήκε στο απόσπασμα Ο ρόλος του περιορίστηκε σ'αυτήν του υποζυγίου.Να πληρώνει με το υστέρημά του τα ελλείμματα των "ρετιρέ" του δημοσίου κι ας υστερεί προκλητικά σε σχέση με αυτούς σε αποδοχές , ιατροφαρμακευτική περίθαλψη,χρόνια δουλειάς , συντάξεις.
Και τώρα; Τώρα όλα αυτά αποτελούν "κεκτημένα". Τα κέρδισαν -λένε - στα πεδία των λαϊκών αγώνων και θα αγωνιστούν -λένε- να τα κρατήσουν. Δεν θα διαφωνήσω.Πρέπει όμως να βρουν και αυτούς που θα τα πληρώσουν.Εγώ πάντως δεν θα το κάνω ξανά. Αρκετά πλήρωσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου