Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

ΓΙΑΤΙ ΠΕΣΑΜΕ ΕΞΩ ΣΤΙΣ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΤΟΥ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΟΣ

ΔOΘHKAN οι εξηγήσεις για τη διαφορά μεταξύ προβλέψεων και απολογισμού του ελλείμματος για το 2010. Δεν πιάσαμε τον στόχο του 9,4% του ΑΕΠ για μία σειρά από λόγους, όπως η υστέρηση στην είσπραξη των εσόδων λόγω της βαθύτερης ύφεσης, η επιδείνωση στο ισοζύγιο των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης, και άλλοι λόγοι, πειστικοί ή λιγότερο πειστικοί. Για μία ακόμη φορά στα μάτια των ξένων που μας παρακολουθούν με καχυποψία και προσμονή, δώσαμε εξετάσεις και πήραμε κακό βαθμό, ότι δηλαδή δεν πέσαμε μέσα στις προβλέψεις που οι ίδιοι κάναμε. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι καινούργιο, όντας συνυφασμένο με τις πολιτικές κόντρες κάθε φορά που αλλάζει μία κυβέρνηση, να κατηγορεί δηλαδή την απερχόμενη για καμένη γη και να κάνει «απογραφές» με τρόπο που ο κάθε παραλαμβάνων υπουργός νομίζει κατάλληλο.

Eτσι λοιπόν πρέπει να προσθέσουμε δύο ακόμη λόγους που συνέβαλαν –κατά το μέτρο του έκαστος– στην αστοχία των φετινών προβλέψεων, που οφείλονται επίσης: (α) στην ασυνέχεια του κράτους, το οποίο, με τους πολιτικά διορισμένους και όχι μόνιμους ανώτατους λειτουργούς, έχει τη δυνατότητα (ή την αδυναμία) να επηρεάζει τα νούμερα των στατιστικών και (β) στην έλλειψη προηγμένων συστημάτων προβλέψεων. Τα δύο αυτά αίτια είναι κατάρα στις σχέσεις μας με τον έξω κόσμο. Οι προβλέψεις είναι ιερές για τους Eυρωπαίους οικονομολόγους και κατ΄ επέκταση για κάθε ασχολούμενο με τη χάραξη πολιτικής. Αν κάποιος ανατρέπει τις προβλέψεις του ή δεν τηρεί τους προϋπολογισμούς του, φαντάζει στα μάτια των δυτικών ότι τραβά το χαλί κάτω από τα πόδια τού συστήματος. Εν μέρει, λοιπόν, είναι δικαιολογημένη η οργίλη αντίδραση των Bορειοευρωπαίων εταίρων μας, όταν –και όσες φορές– ομολογήσαμε πως τα νούμερα δεν ήταν εν τάξει.
Από την άλλη πλευρά, πώς να κάνει το ταλαίπωρο Eλληνικό Δημόσιο προβλέψεις σε μεγέθη εθνικών λογαριασμών όταν στηρίζεται σε πληροφορίες ανεπίκαιρες, ανεπαρκείς, εσφαλμένες, καθυστερημένες, μη συσχετισμένες μεταξύ τους και γενικά ακατάλληλες να χρησιμοποιηθούν ως βάση προβλέψεων; Πώς να κάνει προβλέψεις ένας δημόσιος λειτουργός όταν κάθε τρεις μήνες αλλάζουν οι αρχές πάνω στις οποίες στηρίζεται η φορολογική πολιτική, η πολιτική των δαπανών, και γενικά «κουνιέται και σείεται» το οικοδόμημα του οικονομικού προγραμματισμού του δημόσιου τομέα; Eτσι συχνά - πυκνά και σε πολλά μακροοικονομικά μεγέθη γίνονται προβλέψεις με μεγάλα περιθώρια σφάλματος και με πολλές παραδοχές που δεν είναι λογικές και τεκμηριωμένες. Για τούτο καταπίπτουν συχνά οι προβλέψεις και αντιμετωπίζουμε εκπλήξεις.
Καλό θα ήταν λοιπόν, αντί τα δύο κόμματα εξουσίας (και οι εντός αυτών ομάδες διιστάμενων απόψεων) να ερίζουν γύρω από τις απογραφές, να καθίσουν να συμφωνήσουν ότι οι αρχές των μακροοικονομικών προβλέψεων δεν θα μετακινούνται κάθε τόσο, αλλά το σπουδαιότερο, να συμφωνήσουν, να επιλέξουν και να αγοράσουν εργαλεία και συστήματα προβλέψεων που θα τροφοδοτούνται από αξιόπιστα και επίκαιρα στοιχεία που προκύπτουν από σύγχρονα συστήματα πληροφορικής και επικοινωνιών. Μέχρι να φτιαχτούν αυτά τα συστήματα, όσες καλές και φιλότιμες προθέσεις να έχουν οι προβλέποντες, ο κίνδυνος να πέφτουν έξω θα είναι μεγάλος και ο διασυρμός της χώρας επαναλαμβανόμενος.
ΠΗΓΗ 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου