ΨΕΚΑΣΜΕΝΟΙ

ΑΠΟhttp://gernao.blogspot.com/2011/03/blog-post.html?spref=fb

Δεν θέλω και πολύ για να σαλτάρω, ακραίες ισορροπίες στην ζωή μου.

Χθες το βράδυ στην τηλεόραση ένας από τους  πρώην υπουργούς ο  Αλέκος Παπαδόπουλος απλά μας είπε ότι είμαστε χαμένοι, δεν υπάρχει σωτηρία για την χώρα, δεν υπάρχει λύση στο πρόβλημα πλέον και η Εθνική κυριαρχία δεν είναι πλέον ένα κιτρινισμένο παλιό χαρτί στο Υποθηκοφυλακείο αλλά κάτι σαν λαχείο που το βγάλανε στην πιάτσα και το πουλάνε, όποιος το αγοράσει και δώσει τα φράγκα παίρνει σε αντάλλαγμα ένα νησάκι….  Όσο για μένα και για σένα? Εμάς δεν θα μας αγοράσει κανείς, όχι γιατί γεράσαμε ή γιατί δεν τους αρέσει η φάτσα μας, αλλά γιατί είμαστε  « μολυσμένοι»,  έχουμε αποκτήσει χούγια και αντιλήψεις  που κάθε άλλο παρά μας τιμούν.

Το πρωί στο ραδιόφωνο ακούω ότι στον δήμο Θεσσαλονίκης  προσλήφθηκαν 135 άτομα στην καθαριότητα (μέσω  ΑΣΕΠ!!) αλλά εργάζονται μόνο 31 διότι όλοι οι άλλοι δήλωσαν ότι πονάει η μέση τους, το πόδι τους, ο απαυτός τους…..  και δεν μπορούν να εργασθούν στην καθαριότητα.  Και εκεί που αναθέτει ο δήμος σε ιδιώτες να καθαρίσει η βρωμερή Θεσσαλονίκη - αυτοί που πονάει το πόδι και η μέση τους  ξαφνικά γίνονται καλά και βγαίνουν στους δρόμους να εμποδίσουν τους ιδιώτες καθαριστές…

Χαμένοι από χέρι είμαστε, τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει σε αυτόν τον τόπο, ήλθε η νέα κυβέρνηση επαγγέλθηκε ένα σωρό αλλαγές, άλλες οδυνηρές άλλες απαραίτητες, έβγαλε νόμους- τους άλλαξε στην πορεία γιατί έτσι το ζήτησαν οι συντεχνίες και οι συνδικαλιστές, τα κλειστά επαγγέλματα όχι μόνο δεν άνοιξαν αλλά με αυτά που ακούω για τους καθαριστές του δήμου Θεσσαλονίκης μάλλον και νέα κλειστά επαγγέλματα θα δημιουργηθούν.

Νέο, breaking news στην Τηλεόραση !!!
Βρέθηκε λέει γιατρός στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο Θεσσαλονίκης που πήρε φακελάκι 500 ευρώ και θα ασκηθεί δίωξη εναντίον του. 
Φυσικά και πρέπει να ασκηθεί δίωξη,  γιατί χαλούσε την πιάτσα...
Το νέο δεν είναι ότι πήρε φακελάκι, το νέο είναι πόσο χαμηλά έριξε την ταρίφα, την στιγμή που οι άλλοι γιατροί ζητάνε 1.000 και 2.000 και 3.000 ευρώ.....

Α!!! και το ανάλγητο, 72 χρονών γιαγιά- αφού περίμενε 8 μήνες για το ραντεβού της στο νοσοκομείο να κάνει εγχείρηση καταρράκτη, επιτέλους έφθασε η πολυπόθητη μέρα, πήγε εκεί την βάλανε 8 το πρωί στον προθάλαμο  χειρουργείου , αλλά επειδή δεν είχε δικό της γιατρό μέχρι τις 1 το μεσημέρι δεν την πήρε κανείς να της κάνει την επέμβαση και στις  1μμ λίγο πριν κλείσει το μαγαζί και αφού την είχανε εκεί ξεχασμένη, της είπανε ότι το χειρουργείο έκλεισε για σήμερα και δεν περίσσεψαν φακοί για να της βάλουν και να πάει σπίτι της….  Πλην όμως τα γαϊδούρια  συνέχισαν, της  ζήτησαν και  37 ευρώ διότι απασχόλησε λέει το χειρουργείο,  δηλαδή την καρέκλα που καθόταν τόσες ώρες!!!

Και εσύ πιστεύεις Μανώλη μου, φιλοπασοκτσή ότι αυτή η κυβέρνηση θα φέρει την τάξη και τον νόμο γιατί η προηγούμενη τα έκανε μπάχαλο??

Μα και να ήθελαν (γιατί για αρκετούς από αυτούς αμφιβάλλω) δεν μπορούν, διότι δεν αλλάζουμε εμείς οι πολίτες. Εμάς η επανάστασή μας φθάνει έως ένα γιαούρτωμα κάποιου πολιτικάντη και μια γκρίνια μεταξύ μας.

Αλλά Μανώλη μου για να φέρει την τάξη και τον νόμο μία Κυβέρνηση,  για να φέρει την αλλαγή που πρέπει (γιατί το θέλει τελείωσε- τώρα πλέον όλα είναι μονόδρομος)  θα πρέπει πρώτα εμείς να αλλάξουμε  νοοτροπία, συμπεριφορά και να αποκτήσουμε πλέον συνείδηση πολίτη.

Τι σου λέω τώρα…. 

Εσύ παλληκάρι μου εξακολουθείς να φοροδιαφεύγεις, ποτέ σου δεν μου έδωσες απόδειξη όταν ψωνίζω από το μαγαζί σου η δε γυναίκα σου η παιδίατρος δηλώνει ότι μόλις και μετά βίας βγάζει  7.000 ευρώ το χρόνο αλλά μετά το  τρίπατο εξοχικό σας στην Χαλκιδική, ήλθε και το σπιτάκι στην  Άνδρο…

Και δεν είσαι μόνο εσύ Μανώλη μου το ξέρω, είναι και ο φίλος μας ο  Χρήστος ο ταξιτζής που και τα δυο του παιδιά πάνε σε ιδιωτικό σχολείο. Αλήθεια πως δηλώνει  15.000 εισόδημα και πληρώνει 13.000 μόνο για το σχολείο?  Γιατί η Αλέκα η γυναίκα του δεν δουλεύει, τα νύχια της φτιάχνει τώρα που μιλάμε στην αισθητικό...

Είναι και ο Χατζηπαπάρας ο μαθηματικός στο γυμνάσιο που ενώ δεν συμπληρώνει τις 16 ώρες εβδομαδιαίως (συνδικαλιστική κατάκτησή τους…)  και του είπανε να πάει και σε δεύτερο σχολείο να κάνει και εκεί μάθημα είπε όχι, και έτσι με την σιωπηλή αποδοχή των άλλων καθηγητών (ομερτά και  αυτοί όπως οι γιατροί και οι δικηγόροι και οι άλλες συντεχνίες)  δουλεύει 12 ώρες την εβδομάδα.

Και εγώ, νοιώθω ότι σκαρφαλώνω σε αυτό το βουνό της ζωής, δεν είμαι η μόνη,  και άλλοι σαν και μένα πασχίζουμε  όχι πλέον να φθάσουμε στην κορυφή (πάει ο Σίσυφος τον έφαγε το Μνημόνιο και τα σπρεντ) αλλά να βρούμε ένα πλάτωμα να ξαποστάσουμε και να προστατευθούμε από τα όρνια που πετούν γύρω μας, αυτούς τους κονομισάκηδες, τους βολεμένους, τους  δημαγωγούς και τους λαϊκιστές  που εμείς τους ταΐζαμε τόσα χρόνια  και δεν θα χορτάσουν παρά μόνο αν μας φάνε και μετά φαγωθούν και μεταξύ τους.

Πάλι πολλά γράφω και πονάει το χέρι μου, τι να κάνει και αυτό, 10 ώρες σε ένα πληκτρολόγιο καρφωμένο και ακούω το μακρύ και το κοντό του καθενός, αλλά τι να κάνω σκύβω  το κεφάλι και από μέσα μου λέω « παιδιά μεγαλώνεις, θέλεις λεφτά για να τα βγάλεις πέρα…»

Λεφτά θέλω αλλά θέλω και αξιοπρέπεια, θέλω και σεβασμό. Δεν θέλω να με δουλεύουν  με εκείνη την ξύλινη γλώσσα οι αριστερίστικοι επαναστάτες, οι παλαιολιθικής εποχής βουλευτές και κομματικά στελέχη που ακόμη και ο παππούς μου τους θυμάται από τα νιάτα τους  άσε που αν κάποιος από αυτούς πεθάνει για να μην ξεχάσουμε το σόι έρχεται ο γιος τους η κόρη τους , αλλά ούτε και τους δημαγωγούς και λαϊκιστές δημοσιογράφους  που το πρωί το παίζουν σκληροί και επιθετικοί στον υπουργό και το απόγευμα παίζουν μαζί του τένις  χρησιμοποιώντας σαν μπαλάκι εμάς τους «ψεκασμένους»

«Ψεκασμένους»  μας αποκαλεί ο φίλος μου ο Παναγιώτης γιατί λέει δεν αντιδράμε σε όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας,  όχι ότι αυτός έκανε την επανάστασή του, απλά αυτός διαβάζει στα blog τι λέει ο κάθε οικονομικός αναλυτής για την παρούσα κρίσιμη κατάσταση της χώρας και μπλέκει στα πλοκάμια της συνωμοσιολογίας  και τελικά οι κουβέντες μας είναι σαν αυτές των γερόντων στους καφενέδες « Α ρε ένας δικτάτορας στρατιωτικός  μας χρειάζεται για να βάλει τάξη».  

Αχ  καλέ μου, ακόμη και οι στρατιωτικοί έχουν « χαλάσει» πλέον, τόσα χρόνια οι κυβερνήσεις τους  έδωσαν πολλά φράγκα και λίγη δουλειά και ακόμη λιγότερα χρόνια εργασιακά (θυμήσου Παναγιώτη τον Γιάννη τον ξάδελφο μου, 42 χρονών στην σύνταξη από τον στρατό – άσχετα αν τώρα δουλεύει σε εκείνη την εταιρεία διανομών και τα παίρνει μαύρα…)

Ψεκασμένοι δεν είμαστε, βολεμένοι είμαστε, κοιμόμαστε στο κενό αλλά επειδή είναι ακόμη ζεστά χαμπάρι δεν πήραμε.

Αχ  Παναγιώτη, μόλις συνειδητοποιήσεις ότι τελείωσαν οι ήρωες και οι αρχηγοί, αποσύρθηκαν στην κάμαρη τους γιατί παράφαγαν και βάρυναν,

τότε έλα να ξεκινήσουμε μαζί την επανάσταση – γιατί όπως κατάλαβες και εγώ μόνη μου δεν το τολμώ…… έλα να κάνουμε την δική μας συντεχνία και ότι αρπάξουμε….